بازار ارزهای دیجیتال پس از بیت‌کوین رشد چشمگیری داشته و هزاران دارایی جدید معرفی شده‌اند. با این حال، XRP هویتی متفاوت دارد. برخلاف بیت‌کوین که به‌عنوان «طلای دیجیتال» یا اتریوم که بستر قراردادهای هوشمند است، XRP با یک مأموریت روشن ساخته شد: «ایجاد پرداخت‌های جهانی سریع‌تر و ارزان‌تر.»
عرضه و ساختار متفاوت
XRP از ابتدا پیش‌استخراج شد؛ ۱۰۰ میلیارد توکن در سال ۲۰۱۲ ایجاد گردید. بخش زیادی از آن در حساب‌های امانی قرار دارد تا به‌مرور آزاد شود. این مدل پیش‌بینی‌پذیری بیشتری نسبت به سیستم‌های استخراجی مانند بیت‌کوین دارد، هرچند منتقدان آن را متمرکزتر می‌دانند.
سرعت و هزینه پایین
تراکنش‌ها در دفترکل XRP تنها ۳ تا ۵ ثانیه طول می‌کشند و کارمزد آن‌ها کسری از یک سنت است. این ویژگی‌ها در مسیرهای واقعی حواله آزمایش شده و ثابت کرده‌اند XRP می‌تواند هزینه و زمان انتقال پول را به‌شدت کاهش دهد.
اجماع سازگار با محیط زیست
XRP از الگوریتم اجماع بدون استخراج استفاده می‌کند و انرژی بسیار کمی مصرف دارد (حدود ۰.۰۰۷۹ کیلووات ساعت در هر تراکنش) در حالی که بیت‌کوین برای هر تراکنش صدها کیلووات ساعت برق نیاز دارد. این موضوع برای پذیرش نهادی اهمیت زیادی دارد.
تمرکز بر پرداخت‌ها
XRP با هدف تسهیل پرداخت‌های برون‌مرزی ساخته شد. این توکن نقش دارایی واسطه را ایفا می‌کند و به بانک‌ها و مؤسسات مالی امکان می‌دهد بدون نیاز به حساب‌های پیش‌تأمین‌شده در کشورهای مختلف، نقل‌وانتقال سریع و کم‌هزینه انجام دهند.
قابلیت‌ها و سابقه عملیاتی
دفترکل XRP علاوه بر پرداخت، امکاناتی چون صرافی غیرمتمرکز داخلی، ایجاد توکن‌های سفارشی و اپلیکیشن‌های مالی را فراهم می‌کند. این شبکه از سال ۲۰۱۲ تاکنون بدون وقفه و امن کار کرده است؛ ویژگی‌ای که اعتماد توسعه‌دهندگان و مؤسسات را جلب کرده است.
رفتار بازار و جایگاه قانونی
XRP نسبت به بیت‌کوین و اتریوم همبستگی قیمتی کمتری دارد و بیشتر تحت تأثیر پذیرش نهادی و اخبار قانونی حرکت می‌کند. دادگاه‌های آمریکا در سال‌های اخیر نیز اعلام کردند خود XRP اوراق بهادار نیست که این موضوع شفافیت قانونی کمیاب در دنیای رمزارزهاست. Ripple Labs هم با دریافت مجوزهای بین‌المللی، پذیرش XRP را تقویت کرده است.
