میمکوینها در صدر جداول علاقه باز ارزهای دیجیتال: ۴ جایگاه از ۱۰ جایگاه برتر را تصاحب کردند
در فصل صعودی اخیر بازار ارزهای دیجیتال، شور و هیجان میمکوینها موج جدیدی از توجهات را به خود جلب کرده است. میمکوینهایی چون Pepe و WIF طی یک سال از زمان عرضه عمومی خود، به جمع ۲۰ ارز دیجیتال برتر از نظر ارزش بازار پیوستهاند. این میمکوینها در بازار مشتقات ارزهای دیجیتال نیز به شدت مورد توجه قرار گرفتهاند، جایی که معاملهگران بهطور مداوم موقعیتهای خرید و فروش روی قیمتهای آنها باز میکنند.
چهار مورد از ۱۰ ارز دیجیتال برتر از نظر علاقه باز (Open Interest) میمکوین هستند، که در این بین، Pepe (PEPE) با ۸۱۲.۶ میلیون دلار علاقه باز، پیشتاز است و نزدیک به نیمی از علاقه باز سولانا (SOL) با ۱.۷ میلیارد دلار را دارد. علاوه بر Pepe، دوجکوین (DOGE)، Bonk (BONK) و Dogwifhat (WIF) نیز در جمع ۱۰ ارز برتر قرار دارند. بیتکوین (BTC) با ۱۱.۱ میلیارد دلار علاقه باز در صدر جدول قرار دارد و پس از آن، اتریوم (ETH) با ۹.۱۵ میلیارد دلار در رتبه دوم قرار دارد.
افتراق قابل توجهی در علاقه باز بین ارزهای صدر جدول و پایین جدول وجود دارد. علاقه باز بیتکوین ۱۱ میلیارد دلار است، در حالی که Near Protocol (NEAR) که در رتبه دهم قرار دارد، تنها ۲۳۰ میلیون دلار علاقه باز دارد که نشاندهنده تفاوت قابل توجه در میزان توجه معاملهگران است.
افزایش اخیر در علاقه باز میمکوینها به دلیل روند صعودی آنها در چند هفته گذشته است، زمانی که Pepe به یک رکورد جدید تاریخی رسید و WIF به بالای ۳.۳۰ دلار صعود کرد.
علاقه باز به کل مقدار قراردادهای مشتقه ناتمام اشاره دارد که هنوز تسویه نشدهاند. در یک قرارداد آتی، برای هر فروشنده، یک خریدار نیاز است تا قرارداد را تسویه کند. یک قرارداد از لحظهای که توسط خریدار یا فروشنده باز میشود تا زمانی که توسط طرف مقابل بسته میشود، "باز" محسوب میشود. علاقه باز زمانی افزایش مییابد که قراردادهای جدید اضافه شوند و زمانی کاهش مییابد که قراردادها تسویه شوند. بر خلاف حجم معاملات، علاقه باز دادهای پیوسته است.
افزایش علاقه باز نشاندهنده روند صعودی در بازار است، زیرا معاملهگران مشتاقانه قراردادهای بیشتری را در انتظار افزایش قیمت باز میکنند. با وجود افزایش قیمت میمکوینها و افزایش علاقه باز، نرخهای تأمین مالی برای میمکوینها در صرافیهای ارز دیجیتال منفی باقی مانده است. نرخهای تأمین مالی هزینه نگهداری یک موقعیت در قراردادهای تبادل دائمی یا آتی را نسبت به قیمت اسپات دارایی نشان میدهد. نرخهای تأمین مالی مثبت نشاندهنده احساس بازار صعودی است، در حالی که نرخهای تأمین مالی منفی نشاندهنده احساس نزولی است.