تفاوت عرضه کل و حداکثر عرضه چیست؟

در دنیای ارزهای دیجیتال، مفاهیم مختلفی برای تحلیل و بررسی ارزها وجود دارد. از جمله این مفاهیم، عرضه کل (Total Supply) و عرضه حداکثر (Maximum Supply) هستند که اغلب برای ارزیابی و مقایسه ارزهای دیجیتال مورد استفاده قرار می‌گیرند. در این مقاله از بلاگ کیف پول من به بررسی دقیق این دو مفهوم، تفاوت‌ها، و تأثیرات آنها بر بازار ارزهای دیجیتال می‌پردازیم.

تعریف عرضه کل (Total Supply)

عرضه کل به تعداد کل واحدهای یک ارز دیجیتال اشاره دارد که تا به حال ایجاد یا استخراج شده‌اند و می‌توانند در بازار در دسترس باشند. این مقدار شامل تمامی واحدهای موجود است، خواه در گردش باشند یا نه. به عبارت دیگر، عرضه کل تمامی واحدهایی را که تا کنون تولید شده‌اند، شامل می‌شود.
برای مثال، اگر به بیت‌کوین نگاه کنیم، عرضه کل شامل تمامی بیت‌کوین‌هایی است که تا به حال استخراج شده‌اند. این مقدار ممکن است در طول زمان تغییر کند زیرا بیت‌کوین‌های جدید استخراج می‌شوند تا به عرضه کل اضافه شوند.

تعریف عرضه حداکثر (Maximum Supply)

عرضه حداکثر به بیشترین تعداد واحدهای یک ارز دیجیتال اشاره دارد که بر اساس پروتکل آن می‌تواند ایجاد شود. این مقدار توسط سازندگان ارز دیجیتال از پیش تعیین می‌شود و به عنوان یک محدودیت نهایی عمل می‌کند. عرضه حداکثر یک عدد ثابت است که نشان می‌دهد هرگز بیش از این تعداد واحد از آن ارز دیجیتال ایجاد نخواهد شد.
در بیت‌کوین، عرضه حداکثر 21 میلیون واحد است. این بدان معناست که هرگز بیش از 21 میلیون بیت‌کوین وجود نخواهد داشت. این محدودیت به منظور کنترل تورم و ایجاد ندرت در این ارز دیجیتال طراحی شده است.

تفاوت‌های کلیدی بین عرضه کل و عرضه حداکثر چیست؟

تغییرپذیری و ثبات

• عرضه کل: این مقدار در طول زمان تغییر می‌کند زیرا واحدهای جدید می‌توانند ایجاد یا استخراج شوند. برای مثال، تعداد بیت‌کوین‌های در گردش با هر بلوک جدید که استخراج می‌شود افزایش می‌یابد.
• عرضه حداکثر: این مقدار ثابت است و تغییر نمی‌کند. برای بیت‌کوین، این عدد همواره 21 میلیون خواهد بود و هیچ‌گاه از این مقدار تجاوز نخواهد کرد.

تأثیر بر ارزش و تورم

• عرضه کل: افزایش عرضه کل می‌تواند بر ارزش ارز دیجیتال تأثیر بگذارد. به طور کلی، اگر عرضه کل افزایش یابد و تقاضا ثابت بماند، ممکن است ارزش هر واحد کاهش یابد.
• عرضه حداکثر: تعیین عرضه حداکثر می‌تواند به کنترل تورم کمک کند. با محدود کردن تعداد واحدهایی که می‌توانند ایجاد شوند، عرضه حداکثر به ایجاد ندرت کمک می‌کند که می‌تواند ارزش ارز دیجیتال را در طولانی‌مدت حفظ کند.

نقش در تحلیل و ارزیابی

• عرضه کل: این مقدار برای تحلیل‌های کوتاه‌مدت و میان‌مدت مفید است، زیرا نشان‌دهنده تعداد واحدهایی است که در حال حاضر وجود دارند و می‌توانند در بازار معامله شوند.
• عرضه حداکثر: این مقدار برای تحلیل‌های بلندمدت مفید است، زیرا نشان‌دهنده محدودیت نهایی در تعداد واحدهای ارز دیجیتال است و می‌تواند به پیش‌بینی ارزش آینده کمک کند.

مطلب پیشنهادی: برنامه معاملاتی (Trading Plan) چیست؟

تأثیرات اقتصادی و روانی

درک عمومی و اعتماد

• عرضه کل: مردم ممکن است به عرضه کل به عنوان یک نشانگر از میزان دسترسی‌پذیری ارز نگاه کنند. اگر عرضه کل به سرعت افزایش یابد، ممکن است اعتماد به ارز کاهش یابد زیرا کاربران نگران تورم و کاهش ارزش شوند.
• عرضه حداکثر: داشتن یک عرضه حداکثر می‌تواند اعتماد بیشتری ایجاد کند زیرا کاربران می‌دانند که تعداد واحدهای ارز محدود است و این محدودیت می‌تواند به حفظ ارزش کمک کند.

کاربرد در سرمایه‌گذاری

• عرضه کل: سرمایه‌گذاران کوتاه‌مدت ممکن است بیشتر بهعرضه کل توجه داشته باشند، زیرا این مقدار نشان‌دهنده تعداد واحدهایی است که در حال حاضر در دسترس هستند و می‌توانند بر قیمت تأثیر بگذارند.
• عرضه حداکثر: سرمایه‌گذاران بلندمدت معمولاً به عرضه حداکثر توجه می‌کنند، زیرا این مقدار نشان‌دهنده ندرت و پتانسیل طولانی‌مدت ارز دیجیتال است. دانستن اینکه یک ارز دیجیتال دارای محدودیت نهایی در تعداد واحدهای خود است، می‌تواند باعث شود که سرمایه‌گذاران به آن به عنوان یک دارایی ارزشمندتر نگاه کنند.

مثال‌های عملی از ارزهای دیجیتال

بیت‌کوین (Bitcoin)

بیت‌کوین یکی از معروف‌ترین مثال‌هاست که تفاوت بین عرضه کل و عرضه حداکثر را به خوبی نشان می‌دهد.

• عرضه کل بیت‌کوین: در حال حاضر، چندین میلیون بیت‌کوین استخراج شده‌اند و در گردش هستند. این مقدار به تدریج افزایش می‌یابد تا زمانی که به حداکثر عرضه برسد.
• عرضه حداکثر بیت‌کوین: 21 میلیون بیت‌کوین. این مقدار ثابت است و هرگز تغییر نمی‌کند.

اتریوم (Ethereum)

اتریوم نیز یکی دیگر از ارزهای دیجیتال بزرگ است که تفاوت‌های جالبی در زمینه عرضه کل و عرضه حداکثر دارد.

• عرضه کل اتریوم: اتریوم عرضه کل مشخصی ندارد و تعداد اترهای موجود در گردش به طور مداوم در حال افزایش است.
• عرضه حداکثر اتریوم: برخلاف بیت‌کوین، اتریوم عرضه حداکثر ثابتی ندارد. این موضوع می‌تواند تأثیرات مختلفی بر ارزش و سیاست‌های پولی این ارز داشته باشد.

مطلب پیشنهادی: مقایسه سولانا و اتریوم؛ کدام یک بهتر است؟!

ریپل (Ripple)

ریپل نیز مثال دیگری از ارزهای دیجیتال با عرضه کل و عرضه حداکثر متفاوت است.

• عرضه کل ریپل: تمامی واحدهای ریپل از پیش استخراج شده‌اند و عرضه کل آن در حدود 100 میلیارد واحد است.
• عرضه حداکثر ریپل: این مقدار نیز 100 میلیارد واحد است، زیرا تمامی واحدها از پیش استخراج شده‌اند و دیگر هیچ واحد جدیدی اضافه نخواهد شد.

تأثیرات بر سیاست‌های پولی و اقتصادی

کنترل تورم

• بیت‌کوین: با داشتن یک عرضه حداکثر ثابت (21 میلیون واحد)، بیت‌کوین به عنوان یک ابزار ضد تورمی عمل می‌کند. این ویژگی به بیت‌کوین کمک می‌کند که ارزش خود را در طول زمان حفظ کند.
• اتریوم: با نداشتن عرضه حداکثر ثابت، اتریوم می‌تواند به عنوان یک ارز تورمی عمل کند. اگرچه این ویژگی می‌تواند به اتریوم کمک کند تا برای کاربردهای مختلف مورد استفاده قرار گیرد، اما ممکن است باعث نگرانی‌هایی درباره تورم و کاهش ارزش در بلندمدت شود.

سیاست‌های اقتصادی

• عرضه کل: ارزهای دیجیتال با عرضه کل ثابت یا افزایشی می‌توانند سیاست‌های اقتصادی مختلفی را دنبال کنند. برای مثال، عرضه کل افزایشی می‌تواند به نیازهای بازار پاسخ دهد و تقاضا را تأمین کند.
• عرضه حداکثر: ارزهای دیجیتال با عرضه حداکثر ثابت معمولاً به عنوان دارایی‌های امن‌تر در نظر گرفته می‌شوند. این ارزها می‌توانند به عنوان ابزار ذخیره ارزش عمل کنند زیرا کاربران می‌دانند که تعداد واحدهای محدودی از این ارزها وجود دارد.

نتیجه‌گیری:

تفاوت‌های بین عرضه کل و عرضه حداکثر ارزهای دیجیتال از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند و درک صحیح این مفاهیم می‌تواند به کاربران و سرمایه‌گذاران کمک کند تا تصمیمات بهتری بگیرند. هر دو مفهوم دارای مزایا و چالش‌های خاص خود هستند و تأثیرات عمده‌ای بر ارزش و پایداری ارز دیجیتال دارند. با توجه به این تفاوت‌ها، می‌توان استراتژی‌های معاملاتی مناسبی برای سرمایه‌گذاری و استفاده از ارزهای دیجیتال تدوین کرد و از فرصت‌ها و چالش‌های موجود بهره‌برداری نمود.