آیا خرید ارز دیجیتال بدون احراز هویت خطرناک است؟

درواقع KYC مخفف عبارت "شناسایی مشتری" (Know Your Customer) است و یک روش استاندارد بانکی و مالی است که برای احراز هویت و شناسایی مشتریان استفاده می‌شود. این روش به منظور مبارزه با پولشویی، تامین منابع تروریسم و سایر فعالیت‌های غیرقانونی استفاده می‌شود. قوانین KYC توسط بانک‌ها، موسسات مالی و سایر سازمان‌های مالی در بسیاری از کشورها اجرا می‌شود. قوانین KYC شامل مجموعه‌ای از اقدامات و الزامات است که شامل جمع‌آوری و تأیید اطلاعات شخصی مشتریان می‌شود. این اطلاعات شامل نام، آدرس، تاریخ تولد، شماره شناسنامه یا شماره ملی و سایر اطلاعات مربوط به هویت مشتری است. همچنین، ممکن است شناسنامه، پاسپورت یا مدارک دیگری که احراز هویت را تأیید می‌کنند، ارائه شود. در این مقاله از بلاگ کیف پول من قصد داریم تا به بررسی کامل موضوع احراز هویت بپردازیم. درواقع، مهمترین هدف قوانین KYC، تأیید هویت مشتریان و اطمینان از اینکه آن‌ها شخصاً حقیقی هستند و فعالیت‌های مالی خود را در مرزهای قانونی انجام می‌دهند. با این روش، سازمان‌های مالی قادر به تشخیص و پیشگیری از فعالیت‌های مشکوک، پولشویی، تروریسم مالی و سایر جرائم مالی می‌شوند.

مزایای اصلی اجرای قوانین احراز هویت

1. مبارزه با پولشویی: با احراز هویت مشتریان و جمع‌آوری اطلاعات مفصل درباره فعالیت‌های مالی آن‌ها، امکان شناسایی الگوهای پولشویی و فعالیت‌های غیرقانونی افزایش می‌یابد.
2. مبارزه با تامین منابع تروریسم: قوانین KYC برای تشخیص فعالیت‌های مشکوک و منابع مالی تروریسمی مؤثر است. با تحلیل و بررسی اطلاعات مشتریان، می‌توان بهترین روش‌ها را برای پیشگیری از تروریسم مالی ارائه کرد.
3. حفاظت از مشتریان: اجرای قوانین KYC به معنای حفاظت از اطلاعات شخصی مشتریان است. با احراز هویت دقیق و جمع‌آوری اطلاعات مورد نیاز، مشتریان در برابر سرقت هویت و سوءاستفاده از اطلاعات شخصی خود توسط افراد ناصالح و جلوگیری از تقلب مالی و کلاهبرداری محافظت می‌شوند.
4. رعایت الزامات قانونی: قوانین KYC از سازمان‌های مالی و بانک‌ها می‌خواهد که الزامات قانونی مربوط به احراز هویت و شناسایی مشتریان را رعایت کنند. این اجرا باعث می‌شود که سازمان‌ها در تمامی فعالیت‌هایشان با قوانین و مقررات کشورهایی که در آن فعالیت می‌کنند، سازگار باشند.

قوانین KYC در هر کشور ممکن است متفاوت باشند و توسط مقامات نظارتی مربوطه پیگیری شوند. بانک‌ها و سایر سازمان‌های مالی معمولاً باید سیاست‌ها و رویه‌های خود را برای اجرای قوانین KYC تعیین کنند و مشتریان جدید را قبل از ارائه خدمات مالی به آن‌ها، احراز هویت کنند. همچنین، بانک‌ها باید به طور دوره‌ای و در صورت نیاز، اطلاعات مشتریان موجود را نیز به‌روزرسانی کنند.

فرایند KYC در کریپتو چیست؟

یک فرآیند KYC برای یک پلتفرم کریپتو، برای همه مقاصد، بسیار شبیه به فرآیند KYC برای یک سرویس بانکی سنتی است. این به این دلیل است که هدف یکسان است: شناسایی و تأیید مشتریان و انجام نظارت دوره ای تراکنش های حساب. با این حال، تفاوت‌های کلیدی وجود دارد که عمدتاً بر اساس نوع مشتریانی است که از پلتفرم استفاده می‌کنند و انتظارات آنها برای فرآیندهای ساده‌تر و پیشرفته‌تر از نظر فناوری. از آنجایی که بانک‌های سنتی هنوز تمایل دارند به تعاملات حضوری متکی باشند، انتظار یک تجربه بانکداری سنتی این است که کارکنان بانک اسناد را بررسی کنند و هویت متقابل را با متقاضی در محل بررسی کنند. این امر به ویژه در مورد محصولات با ارزش بالا مانند iSA ها صادق است. با این حال، از آنجایی که پلتفرم‌های کریپتو همگی منحصراً آنلاین هستند، شرکت‌ها باید مشتریان خود را همراهی کنند و فرآیند KYC را کاملاً دیجیتالی کامل کنند. بنابراین مشتریان تصور می‌کنند و انتظار دارند که یک تجربه سریع‌تر، شیک‌تر و ایمن‌تر از KYC داشته باشند، به‌ویژه برای جامعه‌ای که الزامات KYC تنها یک توسعه نسبتاً اخیر است. برای ارائه یک تجربه آنلاین برتر، در حالی که به طور فعال از افزایش خطر کلاهبرداری آنلاین جلوگیری می کند، شرکت های رمزنگاری باید از ابزارهای راستی آزمایی خاصی مانند تأیید اسناد با هوش مصنوعی، سلفی های بیومتریک پیشرفته و بررسی زنده بودن ویدیو استفاده کنند. یکی از تفاوت‌های عمده بین KYC برای ارزهای دیجیتال و KYC برای بانکداری سنتی، نحوه نظارت بر تراکنش‌ها و بررسی مداوم مشتری است. هنگام برخورد با مشکوک به فعالیت های کلاهبرداری، مانند کلاهبرداری یا پولشویی، بانک ها می توانند تراکنش ها را متوقف یا معکوس کنند و به راحتی حساب ها را مسدود کنند، اما به دلیل ماهیت غیرمتمرکز ارزهای دیجیتال، نظارت بر تراکنش ها از نظر طراحی پیچیده تر است. بنابراین، شرکت‌های رمزارز باید برای ردیابی منشاء و حرکت وجوه به ابزارهای تحلیلی بلاک چین اعتماد کنند.

چرا خرید ارز دیجیتال بدون احراز هویت خطرناک است؟

خرید ارز دیجیتال بدون احراز هویت خطرناک است به دلایل زیر:

1. پولشویی و تروریسم مالی: احراز هویت مشتریان در فرآیند خرید ارز دیجیتال، مانع از فعالیت های پولشویی و تروریسم مالی می‌شود. بدون احراز هویت، افراد می‌توانند از ارزهای دیجیتال برای جابجایی و پنهان کردن منابع نامشروع استفاده کنند.
2. سرقت هویت: در معاملات بدون احراز هویت، ریسک سرقت هویت بسیار بالاست. افراد بدنام می‌توانند از اطلاعات شخصی خریداران بدون احراز هویت استفاده کنند و هویت آن‌ها را سوء استفاده کنند.
3. عدم حفاظت از مشتریان: با احراز هویت، سازمان‌ها می‌توانند از امنیت و حفاظت مناسب برای مشتریان خود اطمینان حاصل کنند. در صورتی که احراز هویت وجود نداشته باشد، اطلاعات شخصی و مالی مشتریان در معرض خطر قرار می‌گیرد.
4. رعایت قوانین و مقررات: بسیاری از کشورها قوانین و مقرراتی برای ارزهای دیجیتال وارد کرده‌اند که احراز هویت را الزامی می‌کنند. بدون احراز هویت، ممکن است قوانین محلی را نقض کنید و مشکلات قانونی را به دنبال داشته باشید.
5. امنیت شبکه: همچنین، احراز هویت مشتریان در فرآیند خرید ارزهای دیجیتال، امنیت شبکه را تضمین می‌کند. با احراز هویت، احتمال حملات سایبری و تقلب ارزی کاهش می‌یابد.

بنابراین، خرید ارز دیجیتال بدون احراز هویت می‌تواند منجر به مشکلات امنیتی، قانونی و مالی شود. بهترین روش برای مبارزه با این مشکلات، اعمال قوانین KYC (شناسایی مشتری) است که احراز هویت دقیق و جمع‌آوری اطلاعات مورد نیاز را در فرآیند خرید ارزهای دیجیتال ضروری می‌سازد.

چرا برخی از کاربران رمزارز از انجام احراز هویت اجتناب می کنند؟

افراد به دلایل متعدد الزامات KYC را در پلتفرم‌های رمزنگاری دور می‌زنند. گاهی اوقات، آنها مختص یک کشور یا منطقه هستند. به عنوان مثال، در سال 2018 در هند، 30 درصد مالیات بر کریپتو وضع شد، که باعث شد بسیاری از کاربران هندی کریپتو خود به مبادله کریپتو و روپیه بپردازند. موارد دیگر، آنها کلی تر هستند. این دلایل عبارتند از:

• برخی از کاربران بر این باورند که تأیید هویت برخلاف اخلاق ارزهای دیجیتال است.
• برخی از کاربران می ترسند که اسناد ارسال شده به شخص ثالث فروخته شود.
• نگرانی های عمومی در مورد حفظ حریم خصوصی داده ها دیگران ممکن است بخواهند از تحریم ها، تحریم ها یا لیست های غربالگری PEP اجتناب کنند.
• سازمان های غیرقانونی که به دنبال دسترسی به صرافی های رمزنگاری برای پولشویی هستند.
• سایر کاربران ممکن است بخواهند از مالیات فرار کنند.
• کاربران زیر سنی که به دنبال تجارت ارزهای دیجیتال هستند.

به این دلایل و موارد دیگر، برخی از کاربران ممکن است برای اجتناب از بررسی KYC به روش‌های مشکوک متوسل شوند. با این حال، دور زدن KYC و تأیید هویت نه تنها عواقب جدی برای کاربران کریپتو دارد، بلکه باعث ایجاد مشکلات نظارتی برای اپراتورهای رمزنگاری می‌شود.

آیا می‌توانید ارز دیجیتال را بدون احراز هویت معامله کرد؟

هنوز چندین صرافی وجود دارد که نیازی به احراز هویت ندارند، اگرچه به دلیل مقررات سختگیرانه AML، آنها بسیار کم هستند. با این حال، کاربران کریپتو که به شدت از حریم خصوصی خود محافظت می کنند، علیرغم خطرات مرتبط، همچنان به دنبال مبادلات غیر KYCt هستند.

خطرات مرتبط با تجارت در صرافی های بدون احراز هویت

• امنیت: صرافی‌های غیرKYC اغلب از امنیت کمتری نسبت به صرافی‌های KYC برخوردار هستند، زیرا رویه‌های AML ضعیف‌تری دارند، که آنها را در برابر هک‌ها و همچنین کلاهبرداری و سایر فعالیت‌های مجرمانه آسیب‌پذیرتر می‌کند.
• نقدینگی: صرافی‌های غیر KYC اغلب نقدینگی کمتری نسبت به صرافی‌های KYC دارند، زیرا آنها کوچک‌تر هستند و به پایگاه مشتریان کوچک‌تری پاسخ می‌دهند، که می‌تواند پیدا کردن خریداران یا فروشندگان را در هنگام معامله دشوار کند و در نتیجه کارمزدهای بالاتری به همراه خواهد داشت.
• کارمزد: صرافی‌های غیر KYC اغلب هزینه‌های بیشتری نسبت به صرافی‌های KYC دریافت می‌کنند، زیرا باید خطر کلاهبرداری و سایر فعالیت‌های مجرمانه را جبران کنند. بنابراین، در حالی که امکان معامله کریپتو بدون KYC وجود دارد، معمولاً توصیه نمی شود. هنگام استفاده از صرافی که نیازی به KYC ندارد، مهم است که اقدامات بیشتری برای محافظت از هویت و اطلاعات شخصی فرد انجام دهید.

مراحل فرایند احراز هویت چگونه است؟

صرافی‌های ارزهای دیجیتال باید اطلاعات شناسایی خاصی را از مشتریان خود جمع‌آوری کنند تا با مقررات مبارزه با پولشویی (AML) مطابقت داشته باشند. در زیر مراحلی که عموماً در فرآیند KYC دخیل هستند ذکر شده است: مراحل احراز هویت در صرافی‌های ارز دیجیتال از جمله صرافی کیف پول من ممکن است بین صرافی‌ها و کشورها متفاوت باشد. با این حال، در اکثر صرافی‌ها، مراحل احراز هویت عموماً شامل موارد زیر می‌شود:

1. ثبت نام: ابتدا باید در صرافی مورد نظر ثبت نام کنید. شما باید اطلاعات شخصی خود را وارد کنید، از جمله نام، نام خانوادگی، آدرس ایمیل و شماره تماس.
2. ارائه مدارک: بعد از ثبت نام، ممکن است خواستار ارائه مدارک شناسایی باشند. این مدارک معمولاً شامل اصل کارت شناسایی یا گذرنامه می‌شود. در برخی موارد، صرافی‌ها مانند کیف پول من ممکن است از شما درخواست سلفی (عکس خودتان) با مدارک شناسایی در دست داشته باشند.
3. تأیید هویت: پس از ارسال مدارک، صرافی‌ها معمولاً هویت شما را تأیید می‌کنند. این ممکن است با بررسی مدارک و اطلاعات ارائه شده توسط شما یا با استفاده از روش‌های دیگری مانند تایید هویت از طریق تماس تلفنی یا ارسال کد تأیید به شماره تلفن شما صورت گیرد.
4. احراز هویت دو مرحله‌ای: صرافی‌های برخی ممکن است از شما درخواست فعالسازی احراز هویت دو مرحله‌ای (2FA) کنند. این به این معنی است که برای ورود به حساب کاربری خود، علاوه بر نام کاربری و رمز عبور، باید کد ارسال شده برای شما (معمولاً از طریق اپلیکیشن موبایل 2FA) را وارد کنید.

پس از اتمام این مراحل، شما می‌توانید به حساب کاربری خود وارد شده و ارزهای دیجیتال را خرید یا فروش کنید. در هر صورت، توصیه می‌شود قبل از ثبت نام در یک صرافی، قوانین و مقررات آن را به دقت بررسی کنید و از امنیت صرافی مطمئن شوید.

اهمیت احراز هویت برای مبادلات رمزنگاری چقدر است؟

بیت‌کوین و سایر ارزهای دیجیتال مبتنی بر بلاک چین توسط دولت‌ها یا بانک‌های مرکزی تنظیم نمی‌شوند و به کاربران این امکان را می‌دهند که با حداقل کارمزد به سرعت و ایمن پول خرج کنند. به این ترتیب، تراکنش‌های بین افراد معمولاً آنی و ناشناس هستند و روی بلاک‌چین ارزهای مورد نظر انجام می‌شوند. ماهیت رمزارز، یعنی سرعت و ناشناس بودن آن، جایگزینی وسوسه انگیز برای مجرمانی است که تلاش می کنند از محدودیت های مرسوم AML اجتناب کنند. برای پولشویی، مجرمان باید راهی بیابند تا پول های «کثیف» را به ارز دیجیتال تبدیل کنند و پس از پایان کار، پول را نقد کنند. این امر صرافی‌های ارزهای دیجیتال را به مکان‌هایی ایده‌آل برای مجرمان تبدیل می‌کند تا پول‌هایشان را بشویید. اهمیت رعایت KYC برای مبادلات ارزهای دیجیتال را نمی توان دست کم گرفت. نه تنها به ایجاد اعتماد در بین سرمایه گذاران کمک می کند، بلکه خطر کلاهبرداری و پولشویی را نیز کاهش می دهد.