از تفاوت کوین و توکن چه می‌دانید؟

در دنیای پیچیده و پر رمز و راز ارزهای دیجیتال، اصطلاحات متعددی وجود دارند که ممکن است در نگاه اول گیج‌کننده به نظر برسند. یکی از این مفاهیم که بسیاری از افراد با آن روبرو می‌شوند، تفاوت میان کوین و توکن است. اگرچه هر دو به‌عنوان دارایی‌های دیجیتال شناخته می‌شوند و در بسیاری از موارد به‌طور هم‌زمان مورد استفاده قرار می‌گیرند، اما تفاوت‌های اساسی میان این دو وجود دارد که درک آن‌ها می‌تواند به بهبود استراتژی‌های سرمایه‌گذاری و افزایش دانش شما در این حوزه کمک کند.
تصور کنید که وارد دنیایی شده‌اید که در آن هر دارایی، نه تنها یک پول دیجیتال بلکه نمادی از قدرت و تأثیرگذاری در شبکه‌های بلاکچینی است. در این دنیای جدید، تفاوت بین کوین و توکن همچون تفاوت بین ارز یک کشور مستقل و سهام یک شرکت بزرگ در بازارهای جهانی است. شناخت این تفاوت‌ها نه‌تنها به شما کمک می‌کند که انتخاب‌های بهتری در زمینه سرمایه‌گذاری داشته باشید، بلکه دیدگاه عمیق‌تری نسبت به نحوه عملکرد و کارکرد این دارایی‌ها در شبکه‌های بلاکچینی به دست خواهید آورد. در این مقاله از بلاگ کیف پول من همراه ما باشید تا با هم به بررسی این تفاوت‌ها بپردازیم و ببینیم که چه چیزی باعث تمایز این دو مفهوم کلیدی می‌شود.

معرفی کوین

کوین (Coin) به نوعی از ارزهای دیجیتال گفته می‌شود که به طور مستقل عمل می‌کند و دارای بلاکچین اختصاصی خود است. این نوع از ارزهای دیجیتال، پایه و اساس بسیاری از پروژه‌های بلاکچینی را تشکیل می‌دهند. کوین‌ها به عنوان واحدهای پول دیجیتال در شبکه‌های بلاکچینی عمل می‌کنند و می‌توانند برای انتقال ارزش، انجام تراکنش‌ها و همچنین ذخیره‌سازی ارزش مورد استفاده قرار گیرند. معروف‌ترین مثال از کوین‌ها، بیت‌کوین (Bitcoin) است که به عنوان اولین ارز دیجیتال غیرمتمرکز و پایه‌گذار مفهوم بلاکچین شناخته می‌شود. علاوه بر بیت‌کوین، اتریوم (Ethereum) نیز یکی دیگر از کوین‌های شناخته‌شده است که به عنوان یک بستر برای قراردادهای هوشمند و برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps) عمل می‌کند. ویژگی اصلی کوین‌ها این است که با داشتن یک بلاکچین مستقل، خود مسئول تأیید و اعتبارسنجی تراکنش‌ها و امنیت شبکه هستند.

معرفی توکن

توکن (Token) نوع دیگری از دارایی‌های دیجیتال است که برخلاف کوین‌ها، بر روی یک بلاکچین موجود ساخته می‌شود و معمولاً نمایانگر یک دارایی یا حق خاص در یک پروژه یا پلتفرم است. به عبارت دیگر، توکن‌ها به جای اینکه بلاکچین اختصاصی خود را داشته باشند، از بلاکچین‌های موجود مانند اتریوم، بایننس اسمارت چین (Binance Smart Chain)، یا سولانا (Solana) برای عملکرد خود استفاده می‌کنند. این توکن‌ها می‌توانند نمایانگر حقوق مالکیت، دسترسی به خدمات خاص، یا حتی به عنوان وسیله‌ای برای انتقال ارزش در یک اکوسیستم خاص عمل کنند. ERC-20 و BEP-20 دو استاندارد معروف برای توکن‌های ساخته شده بر روی بلاکچین‌های اتریوم و بایننس اسمارت چین هستند. از نمونه‌های بارز توکن‌ها می‌توان به تتر (Tether) اشاره کرد که یک استیبل‌کوین (Stablecoin) است و ارزش آن به ارز فیات (مانند دلار آمریکا) متصل است.

مهم‌ترین فرق توکن و کوین در چیست؟

مهم‌ترین تفاوت میان توکن و کوین در نحوه ایجاد و استفاده آن‌ها در بلاکچین است. کوین‌ها (Coins) به‌عنوان ارزهای دیجیتال مستقل، در بلاکچین‌های اختصاصی خود ایجاد می‌شوند و بر روی همان بلاکچین فعالیت می‌کنند. این بدان معناست که کوین‌ها دارای بلاکچین مختص به خود هستند که تمامی تراکنش‌ها و فعالیت‌های مربوط به آن‌ها در همان شبکه ثبت و تأیید می‌شود. برای مثال، بیت‌کوین (Bitcoin) بر روی بلاکچین بیت‌کوین و اتریوم (Ethereum) بر روی بلاکچین اتریوم فعالیت می‌کند. این ساختار مستقل به کوین‌ها این امکان را می‌دهد که به عنوان یک واحد پول دیجیتال قابل‌تبادل و ذخیره‌سازی ارزش عمل کنند.
در مقابل، توکن‌ها (Tokens) بر روی بلاکچین‌های موجود، مانند اتریوم یا بایننس اسمارت چین، ایجاد می‌شوند و به آن‌ها متکی هستند. به عبارت دیگر، توکن‌ها برای عملکرد خود از زیرساخت‌های یک بلاکچین دیگر استفاده می‌کنند و به همین دلیل نیازی به داشتن یک بلاکچین اختصاصی ندارند. این توکن‌ها معمولاً به منظور نمایش دارایی‌های خاص، دسترسی به خدمات یا انجام تراکنش‌های خاص در یک پلتفرم یا اکوسیستم خاص ایجاد می‌شوند. برای مثال، توکن‌های ERC-20 بر روی بلاکچین اتریوم ساخته می‌شوند و می‌توانند نمایانگر حقوق مالکیت، سهام، یا حتی ارزهای دیجیتال خاص باشند.
بنابراین، تفاوت اصلی بین توکن و کوین در وابستگی آن‌ها به بلاکچین است. کوین‌ها با داشتن یک بلاکچین مستقل، به عنوان واحد پول دیجیتال عمل می‌کنند، در حالی که توکن‌ها برای عملکرد خود به زیرساخت‌های بلاکچین‌های موجود متکی هستند و معمولاً کاربردهای خاص‌تری در یک اکوسیستم دارند. این تمایز باعث می‌شود که کوین‌ها بیشتر به عنوان ارزهای دیجیتال اصلی و مستقل شناخته شوند، در حالی که توکن‌ها نقش‌های متنوع‌تری را در دنیای بلاکچین ایفا می‌کنند.

نکته قابل توجه این است که برخی از بلاک‌چین‌های ارز دیجیتال به توسعه‌دهندگان امکان ایجاد توکن‌های جدید را می‌دهند، در حالی که دیگر بلاک‌چین‌ها این قابلیت را ندارند. همچنین، تفاوت دیگری که بین توکن و کوین وجود دارد این است که کوین‌ها به یک آدرس و کیف پول منحصر به فرد نیاز دارند، اما توکن‌ها قابلیت ذخیره شدن در تمامی آدرس‌های مرتبط با بلاک‌چین را دارند. علاوه بر این، میزان دانش و تخصص لازم برای ساخت توکن در مقایسه با کوین‌های پشتیبانی‌شده بسیار کمتر است؛ به عبارتی، تقریباً هر فردی می‌تواند در زمان کوتاهی یک توکن ایجاد کند.

چرا توکن‌ها به وجود آمدند؟

توکن‌ها به عنوان یکی از نوآوری‌های کلیدی در دنیای بلاکچین و ارزهای دیجیتال به وجود آمدند تا نیازهای متنوعی را در اکوسیستم‌های دیجیتال و بلاکچینی برطرف کنند. در واقع، توکن‌ها به توسعه‌دهندگان و پروژه‌ها امکان می‌دهند تا بدون نیاز به ایجاد یک بلاکچین مستقل، دارایی‌های دیجیتال خود را ایجاد و مدیریت کنند. این فرآیند، راه‌اندازی و اجرای پروژه‌های بلاکچینی را بسیار سریع‌تر و کم‌هزینه‌تر می‌کند. همچنین، توکن‌ها به دلیل توانایی‌شان در نمایندگی انواع مختلف دارایی‌ها و ارائه کاربردهای متنوع در یک پلتفرم بلاکچینی، به یکی از اجزای اصلی برای جمع‌آوری سرمایه (از طریق ICOs) و توسعه پروژه‌های غیرمتمرکز تبدیل شده‌اند.

انواع توکن‌ها

توکن‌ها به طور کلی به چند دسته اصلی تقسیم می‌شوند، که هر کدام کاربردها و ویژگی‌های خاص خود را دارند:

توکن‌های مثلی (Fungible Tokens)

این توکن‌ها قابل تعویض و تقسیم‌پذیر هستند، به این معنا که هر واحد از آن‌ها ارزش یکسانی با واحدهای دیگر دارد و می‌تواند به بخش‌های کوچکتری تقسیم شود. ERC-20 در اتریوم یکی از معروف‌ترین استانداردهای توکن‌های مثلی است. این نوع توکن‌ها معمولاً به عنوان ارز داخلی در پلتفرم‌ها یا برای خرید و فروش خدمات و کالاها مورد استفاده قرار می‌گیرند.

توکن‌های غیرمثلی (Non-Fungible Tokens - NFTs)

توکن‌های غیرمثلی یا NFTها، واحدهای دیجیتالی منحصربه‌فردی هستند که هر کدام دارای ویژگی‌های خاص و غیرقابل تعویض می‌باشند. این توکن‌ها به‌طور عمده برای نمایندگی دارایی‌های دیجیتال نادر مانند آثار هنری دیجیتال، آیتم‌های بازی‌های ویدیویی، و دارایی‌های دیجیتال خاص استفاده می‌شوند. استانداردERC-721 در اتریوم یکی از شناخته‌شده‌ترین استانداردها برای ایجاد NFTها است.

توکن‌های امنیتی (Security Tokens)

این نوع توکن‌ها نمایانگر مالکیت یا سهام در یک دارایی واقعی یا یک شرکت هستند و معمولاً تحت قوانین اوراق بهادار قرار می‌گیرند. توکن‌های امنیتی می‌توانند به سرمایه‌گذاران حقوقی مانند سود سهام یا حق رأی در یک پروژه را اعطا کنند. این توکن‌ها معمولاً برای جمع‌آوری سرمایه از طریق روش‌هایی مانند STO (Security Token Offering) مورد استفاده قرار می‌گیرند.

توکن‌های کاربردی (Utility Tokens)

توکن‌های کاربردی برای دسترسی به خدمات یا محصولات خاص در یک پلتفرم بلاکچینی طراحی شده‌اند. این توکن‌ها معمولاً به کاربران اجازه می‌دهند که به ویژگی‌های خاص یک پلتفرم یا شبکه دسترسی پیدا کنند، مثلاً استفاده از خدمات خاص در یک اپلیکیشن غیرمتمرکز (DApp) Basic Attention Token (BAT) یکی از معروف‌ترین توکن‌های کاربردی است که در مرورگر Brave برای پرداخت به کاربران و تبلیغ‌کنندگان استفاده می‌شود.
توکن‌ها با ارائه انعطاف‌پذیری بالا و قابلیت‌های متنوع، به یکی از اجزای اصلی در توسعه و گسترش اکوسیستم بلاکچین تبدیل شده‌اند و نقش مهمی در تسریع پذیرش فناوری بلاکچین و ایجاد فرصت‌های جدید برای نوآوری ایفا می‌کنند.

بررسی فرق توکن و کوین در سرمایه‌گذاری

سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال که به عنوان کوین شناخته می‌شوند، دارای چندین مزیت کلیدی است. اول اینکه، کوین‌ها به دلیل پایداری و قابلیت اطمینان بیشتر در مقایسه با توکن‌ها، برای سرمایه‌گذاران جذاب‌تر هستند. همچنین، زیرساخت‌های قوی‌تر و مستقل‌تری دارند که اعتماد بیشتری را برای کاربران فراهم می‌آورد. از سوی دیگر، کوین‌ها به طور گسترده‌تری توسط کیف پول‌ها و صرافی‌ها پشتیبانی می‌شوند، که این موضوع امکان انجام تراکنش‌ها و مدیریت دارایی‌ها را آسان‌تر می‌کند. به همین دلایل، سرمایه‌گذاری در کوین‌ها معمولاً مطمئن‌تر و با ریسک کمتری همراه است.
با این حال، نگاهی به سرمایه‌گذاری در توکن‌ها نیز نشان می‌دهد که این نوع دارایی‌ها می‌توانند سودآوری بالایی داشته باشند، به خصوص در مدت زمان کوتاه. توکن‌ها اغلب به عنوان ابزاری برای جمع‌آوری سرمایه در پروژه‌های بلاکچینی استفاده می‌شوند و همین ارتباط با پروژه‌های خاص می‌تواند در صورت موفقیت آن پروژه‌ها، ارزش توکن‌ها را به طور قابل توجهی افزایش دهد. علاوه بر این، توکن‌ها قابلیت‌های گسترده‌تری دارند و می‌توانند نقش‌هایی فراتر از یک دارایی قابل معامله ایفا کنند. به عنوان مثال، توکن‌ها می‌توانند در فرآیندهای رای‌گیری، تصمیم‌گیری‌های حاکمیتی، یا دسترسی به ویژگی‌های خاص یک پلتفرم بلاکچینی مؤثر باشند. این ویژگی‌ها به توکن‌ها انعطاف‌پذیری بیشتری در اکوسیستم‌های بلاکچینی می‌بخشد و می‌تواند آن‌ها را به گزینه‌ای جذاب برای سرمایه‌گذاران ریسک‌پذیر تبدیل کند.

کدام یک برا معامله بهتر است؟ کوین یا توکن؟

پاسخ به این سؤال که باید کوین یا توکن را معامله کنید، به طور کامل به اهداف و استراتژی‌های معاملاتی برای سرمایه‌گذاری شما بستگی دارد. اگر به دنبال سرمایه‌گذاری بلندمدت هستید و ترجیح می‌دهید در دارایی‌های پایدارتر و قابل اعتمادتر سرمایه‌گذاری کنید، کوین‌ها می‌توانند انتخاب بهتری باشند. کوین‌ها با داشتن زیرساخت‌های مستقل و پشتیبانی گسترده‌تر از سوی صرافی‌ها و کیف پول‌ها، به عنوان یک گزینه امن‌تر برای سرمایه‌گذاری بلندمدت محسوب می‌شوند.
از سوی دیگر، اگر به دنبال فرصت‌های سودآوری بالا در کوتاه‌مدت هستید و آمادگی پذیرش ریسک‌های بیشتر را دارید، توکن‌ها می‌توانند گزینه‌های جذاب‌تری باشند. توکن‌ها معمولاً با پروژه‌های خاص بلاکچینی مرتبط هستند و در صورتی که این پروژه‌ها موفق شوند، ممکن است ارزش توکن‌ها به طور چشمگیری افزایش یابد. همچنین، توکن‌ها به دلیل نقش‌های متنوعی که می‌توانند در اکوسیستم‌های بلاکچینی ایفا کنند، مانند حق رأی یا دسترسی به خدمات خاص، می‌توانند فرصت‌های بیشتری را برای سرمایه‌گذاران فراهم کنند.
در نهایت، تصمیم‌گیری بین معامله کوین یا توکن به میزان ریسک‌پذیری شما، افق زمانی سرمایه‌گذاری و انتظارات شما از بازدهی سرمایه بستگی دارد. بهترین رویکرد ممکن است تنوع در سرمایه‌گذاری باشد، یعنی ترکیبی از هر دو نوع دارایی را در سبد سرمایه‌گذاری خود داشته باشید تا از مزایای هر دو بهره‌مند شوید.

ساخت کوین و توکن چه تفاوتی دارند؟

همانطور که در بررسی تفاوت کوین و توکن در ارزهای دیجیتال به زبان ساده توضیح داده شد، یکی از تفاوت‌های اساسی بین آن‌ها، نحوه ایجاد و ساختار آن‌ها است. در حالی که کوین‌ها به عنوان ارزهای اصلی یک شبکه بلاکچینی شناخته می‌شوند، توکن‌ها با استفاده از قابلیت‌های قرارداد هوشمند در بلاکچین‌های موجود ایجاد می‌شوند. این تفاوت در روش ایجاد کوین و توکن، منجر به تفاوت‌هایی در هزینه‌ها، زمان مورد نیاز و کاربردهای هر یک می‌شود.
برای ساخت یک کوین، نیاز به راه‌اندازی یک بلاکچین مستقل است. این فرآیند شامل طراحی و پیاده‌سازی پروتکل اجماع بلاکچین و توسعه نرم‌افزار مرتبط با آن می‌شود. علاوه بر این، باید شبکه‌ای از نودها و ماینرها ایجاد شود که امنیت و کارایی شبکه را تضمین کنند. نودها با اجرای نرم‌افزار بلاکچین بر روی سیستم‌های خود یا از طریق نگهداری بخشی از کوین‌های شبکه، به حفظ امنیت و عملکرد صحیح شبکه کمک می‌کنند. با این حال، برای جذب نودها به یک بلاکچین جدید، باید اهداف و برنامه‌های جذابی ارائه شود که بتواند نسبت به دیگر بلاکچین‌ها، عملکرد بهتری داشته باشد.
امروزه، پروژه‌هایی مانند «پولکادات» و «کازماس» ابزارهایی را در اختیار توسعه‌دهندگان قرار می‌دهند تا فرآیند ایجاد بلاکچین را تسهیل کنند. برای مثال، پولکادات از نودهای موجود در شبکه خود برای تأمین امنیت پروژه‌های جدید استفاده می‌کند، بنابراین توسعه‌دهندگان نیازی به ایجاد شبکه‌های ماینر اختصاصی خود ندارند. اما با این حال، استفاده از این پلتفرم‌ها هزینه‌های قابل توجهی را به همراه دارد. به طور کلی، راه‌اندازی یک بلاکچین مستقل فرآیندی پیچیده و هزینه‌بر است.
در مقابل، ایجاد توکن به چنین پیچیدگی‌هایی نیاز ندارد. توکن‌ها بدون نیاز به راه‌اندازی بلاکچین مستقل، با استفاده از قراردادهای هوشمند ساخته می‌شوند. برای ایجاد یک توکن، توسعه‌دهنده نیاز به دانش برنامه‌نویسی دارد تا شرایط و متغیرهای مورد نظر را در قالب یک قرارداد هوشمند پیاده‌سازی کند. ساخت توکن‌ها از طریق استانداردهای موجود مانند «ERC-20» برای توکن‌های مثلی و «ERC-721» برای توکن‌های NFT در شبکه اتریوم انجام می‌شود.
امروزه، بسیاری از پروژه‌های مشکوک تنها به ایجاد یک توکن بسنده می‌کنند، بدون اینکه کاربرد واقعی یا ارزشی برای آن معرفی کنند. فرآیند ساخت توکن در بسیاری از بلاکچین‌ها می‌تواند کمتر از یک ساعت زمان ببرد و با هزینه‌ای بسیار کم انجام شود. به همین دلیل، ساخت توکن به مراتب ساده‌تر و کم‌هزینه‌تر از ایجاد یک کوین مستقل است و در مدت زمان کوتاهی امکان‌پذیر است.

سخن پایانی

در نهایت، درک تفاوت میان کوین و توکن به شما کمک می‌کند تا با اطمینان بیشتری در دنیای ارزهای دیجیتال قدم بردارید و تصمیمات سرمایه‌گذاری خود را با دیدگاه بهتری اتخاذ کنید. کوین‌ها به عنوان ارزهای دیجیتال مستقل و پایدار، بر روی بلاکچین‌های اختصاصی خود عمل می‌کنند و معمولاً به عنوان ابزار اصلی تبادل و ذخیره ارزش مورد استفاده قرار می‌گیرند. از سوی دیگر، توکن‌ها با انعطاف‌پذیری و کاربردهای متنوع‌تر، بر روی بلاکچین‌های موجود ساخته می‌شوند و می‌توانند نقش‌های گوناگونی از جمله نمایندگی دارایی‌ها یا دسترسی به خدمات خاص را ایفا کنند.
با توجه به ویژگی‌های منحصربه‌فرد هر یک از این دارایی‌ها، انتخاب بین کوین و توکن به اهداف سرمایه‌گذاری، میزان ریسک‌پذیری و نیازهای خاص شما بستگی دارد. سرمایه‌گذاری در کوین‌ها ممکن است به دلیل زیرساخت‌های قوی‌تر و پشتیبانی گسترده‌تر، مناسب‌تر باشد، در حالی که توکن‌ها می‌توانند فرصت‌های سودآوری بالا و مشارکت در پروژه‌های نوآورانه را فراهم کنند. در نهایت، ترکیب مناسب این دو می‌تواند راهبردی متعادل و موفق برای سرمایه‌گذاری در دنیای ارزهای دیجیتال باشد.