توکن اوراق بهادار یا Security Token چیست؟

در دنیای مالی مدرن، فناوری بلاک‌چین و دارایی‌های دیجیتال به سرعت در حال تحول و گسترش هستند. یکی از نوآوری‌های مهم در این حوزه، توکن‌های اوراق بهادار (Security Tokens) می‌باشند که به سرعت توجه سرمایه‌گذاران، شرکت‌ها و قانون‌گذاران را به خود جلب کرده‌اند. توکن‌های اوراق بهادار، دارایی‌های دیجیتالی هستند که نمایانگر حقوق مالکیت یا بدهی‌های مالی مرتبط با دارایی‌های واقعی مانند سهام، اوراق قرضه یا املاک و مستغلات می‌باشند. این توکن‌ها با استفاده از فناوری بلاک‌چین صادر و مدیریت می‌شوند و توانایی افزایش نقدینگی، کاهش هزینه‌های معاملاتی و بهبود شفافیت را دارند. با وجود مزایای متعدد، توکن‌های اوراق بهادار نیز با چالش‌ها و پیچیدگی‌های قابل توجهی مواجه هستند. قوانین و مقررات سختگیرانه‌ای که برای تضمین امنیت و شفافیت بازارهای مالی وضع شده‌اند، به طور مستقیم بر نحوه صدور و معامله این توکن‌ها تأثیر می‌گذارند. در ایالات متحده، توکن‌های اوراق بهادار باید مطابق با آیین‌نامه‌های فدرال مانند آیین‌نامه D، آیین‌نامه A+ و آیین‌نامه S عمل کنند که هر کدام شرایط و الزامات خاص خود را دارند.
این مقاله از بلاگ کیف پول من به بررسی جامع توکن‌های اوراق بهادار، مزایا و معایب آن‌ها، و قوانین و مقررات مربوط به آن‌ها می‌پردازد. هدف از این بررسی، ارائه دیدگاه روشن و جامعی از این نوآوری مالی است که می‌تواند نقش مهمی در آینده بازارهای مالی ایفا کند. با توجه به پیچیدگی‌ها و فرصت‌های پیش رو، شناخت دقیق و عمیق این توکن‌ها برای سرمایه‌گذاران و فعالان بازارهای مالی امری ضروری به نظر می‌رسد.

توکن اوراق بهادار یا Security Token چیست ؟

توکن اوراق بهادار یا Security Token نوعی از دارایی دیجیتال است که نمایانگر مالکیت یا حقوق مرتبط با یک دارایی واقعی است. این توکن‌ها معمولاً تحت مقررات اوراق بهادار قرار دارند و برخلاف توکن‌های کاربردی (Utility Tokens)، به نوعی به یک دارایی بیرونی وابسته‌اند که ممکن است شامل سهام یک شرکت، املاک، اوراق قرضه یا سایر دارایی‌های سرمایه‌گذاری باشد.
یکی از ویژگی‌های کلیدی توکن‌های اوراق بهادار این است که می‌توانند مزایای اوراق بهادار سنتی را با مزایای فناوری بلاکچین ترکیب کنند. به عنوان مثال، توکن‌های اوراق بهادار می‌توانند به تسهیل فرآیندهای تأمین مالی، افزایش نقدینگی، کاهش هزینه‌های معاملاتی و بهبود شفافیت کمک کنند. این توکن‌ها می‌توانند به صورت دیجیتالی در بلاکچین صادر، معامله و نگهداری شوند، که این امر می‌تواند به کاهش نیاز به واسطه‌ها و افزایش کارایی در بازارهای مالی منجر شود.
فرآیند ایجاد و ارائه توکن‌های اوراق بهادار معمولاً شامل مراحل قانونی و تنظیمی پیچیده‌ای است. سازمان‌های صادرکننده باید مطابق با مقررات اوراق بهادار محلی و بین‌المللی عمل کنند که شامل ثبت و گزارش‌دهی‌های مختلف است. این مقررات به منظور حفاظت از سرمایه‌گذاران و تضمین شفافیت و صحت اطلاعات انجام می‌شود.
یکی از مزایای اصلی توکن‌های اوراق بهادار، امکان تقسیم‌بندی دارایی‌های بزرگ به واحدهای کوچکتر است که این امر می‌تواند به دسترسی بیشتر سرمایه‌گذاران خرد به دارایی‌های با ارزش بالا کمک کند. به عنوان مثال، یک ملک گران‌قیمت می‌تواند به چندین هزار توکن تقسیم شود و هر توکن نمایانگر بخشی از مالکیت آن ملک باشد.
در نهایت، توکن‌های اوراق بهادار می‌توانند نقش مهمی در تحول بازارهای مالی ایفا کنند. با ترکیب مزایای فناوری بلاکچین و ویژگی‌های اوراق بهادار سنتی، این توکن‌ها می‌توانند راهکارهای جدید و کارآمدتری برای تأمین مالی و سرمایه‌گذاری ارائه دهند. با این حال، همانند هر نوآوری مالی دیگری، توکن‌های اوراق بهادار نیز با چالش‌ها و ریسک‌های خاص خود مواجه‌اند که نیازمند مدیریت و نظارت دقیق است.

نمونه توکن اوراق بهادار

توکن‌های اوراق بهادار (Security Tokens) در واقع نمایانگر دیجیتالی انواع مختلفی از اوراق بهادار سنتی هستند که می‌توانند شامل سهام، بدهی و ترکیبی از این دو باشند. در ادامه به برخی از نمونه‌های توکن‌های اوراق بهادار پرداخته می‌شود:

1. توکن‌های سهام (Equity Tokens): این نوع توکن‌ها نمایانگر مالکیت در یک شرکت هستند و مشابه سهام سنتی عمل می‌کنند. دارندگان این توکن‌ها معمولاً حقوقی مانند حق رأی و دریافت سود تقسیمی دارند. به عنوان مثال، اگر شرکتی به جای انتشار سهام سنتی، توکن‌های سهام منتشر کند، هر توکن نشان‌دهنده بخشی از مالکیت آن شرکت خواهد بود.
2. توکن‌های بدهی (Debt Tokens): این توکن‌ها نمایانگر بدهی‌های یک نهاد هستند و مشابه اوراق قرضه عمل می‌کنند. دارندگان توکن‌های بدهی به عنوان وام‌دهندگان عمل می‌کنند و معمولاً بهره و بازپرداخت اصل سرمایه را دریافت می‌کنند. برای مثال، یک شرکت می‌تواند برای تأمین مالی پروژه‌های خود توکن‌های بدهی منتشر کند که هر توکن نشان‌دهنده یک وام با شرایط مشخص است.
3. توکن‌های ترکیبی (Hybrid Tokens): این نوع توکن‌ها ویژگی‌های هر دو توکن‌های سهام و بدهی را دارا هستند. به عنوان مثال، یک توکن ترکیبی می‌تواند به دارنده آن حق دریافت سود تقسیمی و همچنین بهره و بازپرداخت اصل سرمایه را بدهد. این توکن‌ها ممکن است برای جذب سرمایه‌گذاران با ریسک‌پذیری‌های مختلف مفید باشند.

نمونه‌هایی از اوراق بهادار سنتی که به صورت توکن اوراق بهادار قابل انتشار هستند

• سهام (Stocks): توکن‌های سهام نمایانگر مالکیت در یک شرکت و شامل حقوقی مانند حق رأی و دریافت سود تقسیمی هستند.
• اوراق قرضه (Bonds): توکن‌های بدهی نمایانگر وام‌هایی هستند که توسط شرکت‌ها یا دولت‌ها صادر می‌شوند و دارندگان آن‌ها بهره و بازپرداخت اصل سرمایه را دریافت می‌کنند.
• صندوق‌های قابل‌معامله در بورس (ETFs):صندوق‌های ETF می‌توانند به صورت توکن‌های اوراق بهادار منتشر شوند و نمایانگر سبدی از دارایی‌ها مانند سهام یا اوراق قرضه باشند.
• قراردادهای اختیار (Options): این قراردادها می‌توانند به صورت توکن منتشر شوند و به دارنده حق خرید یا فروش یک دارایی با قیمت معین در تاریخ آینده را بدهند.
• قراردادهای آتی (Futures):قراردادهای آتی یا فیوچرز نیز می‌توانند به صورت توکن منتشر شوند و نمایانگر تعهد به خرید یا فروش یک دارایی با قیمت معین در تاریخ آینده باشند.

در نهایت، توکن‌های اوراق بهادار با استفاده از فناوری بلاکچین می‌توانند به افزایش شفافیت، کاهش هزینه‌های معاملاتی و افزایش دسترسی به بازارهای مالی کمک کنند. با این حال، همانطور که در مورد هر نوع سرمایه‌گذاری دیگری صدق می‌کند، سرمایه‌گذاران باید از ریسک‌ها و مقررات مربوط به این نوع دارایی‌ها آگاهی داشته باشند.

تفاوت بین توکن اوراق بهادار و ارز دیجیتال چیست؟

توکن‌های اوراق بهادار و ارزهای دیجیتال هر دو از فناوری بلاکچین استفاده می‌کنند، اما تفاوت‌های اساسی میان آن‌ها وجود دارد.
توکن‌های اوراق بهادار، یا Security Tokens، نوعی دارایی دیجیتال هستند که نمایانگر مالکیت یا حقوق مرتبط با یک دارایی واقعی مانند سهام، اوراق قرضه، یا املاک هستند. این توکن‌ها به‌طور معمول تحت مقررات اوراق بهادار قرار دارند و باید مطابق با قوانین و مقررات مالی صادر و معامله شوند. به دلیل این مقررات، توکن‌های اوراق بهادار نیازمند ثبت و گزارش‌دهی‌های قانونی خاصی هستند و هدف اصلی آن‌ها جذب سرمایه‌گذاران و تأمین مالی پروژه‌هاست. این توکن‌ها می‌توانند مزایایی مانند تقسیم‌بندی دارایی‌های بزرگ به واحدهای کوچکتر، افزایش نقدینگی و کاهش هزینه‌های معاملاتی داشته باشند.
در مقابل، ارزهای دیجیتال، مانند بیت‌کوین، اتریوم و ریپل، به عنوان یک وسیله مبادله یا ذخیره ارزش عمل می‌کنند و هدف اصلی آن‌ها انجام تراکنش‌های مالی به صورت دیجیتال است. ارزهای دیجیتال معمولاً به عنوان یک پول دیجیتال غیرمتمرکز و بدون واسطه عمل می‌کنند و تحت کنترل هیچ نهاد دولتی یا مرکزی نیستند. ارزش این ارزها بیشتر بر اساس عرضه و تقاضا در بازار تعیین می‌شود و به دلیل ویژگی‌های غیرمتمرکزی که دارند، کاربران می‌توانند به صورت مستقیم و بدون نیاز به واسطه‌ها مبادلات مالی انجام دهند.

به طور خلاصه، توکن‌های اوراق بهادار بیشتر به دارایی‌های واقعی و مقررات مالی مرتبط هستند و به‌عنوان ابزارهای سرمایه‌گذاری عمل می‌کنند، در حالی که ارزهای دیجیتال به عنوان وسیله‌ای برای مبادله و ذخیره ارزش استفاده می‌شوند و از ویژگی‌های غیرمتمرکز و بدون واسطه برخوردارند.

عرضه توکن‌ اوراق بهادار چیست؟

عرضه توکن‌های اوراق بهادار (STO) مشابه عرضه اولیه سهام (IPO) در بازارهای سنتی است، اما به جای استفاده از زیرساخت‌های سنتی، از فناوری بلاک‌چین بهره می‌برد. در STO، شرکت‌ها یا پروژه‌ها توکن‌هایی را صادر می‌کنند که نمایانگر حقوق مالکیت، بدهی یا سایر حقوق مالی مرتبط با دارایی‌های واقعی هستند. این توکن‌ها تحت قوانین و مقررات اوراق بهادار قرار دارند و به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهند تا به صورت دیجیتال در شرکت یا پروژه مورد نظر سرمایه‌گذاری کنند.

فرآیند STO معمولاً شامل مراحل زیر است:

1. آماده‌سازی قانونی و رعایت مقررات: شرکت یا پروژه باید اطمینان حاصل کند که توکن‌های اوراق بهادار پیشنهادی آن‌ها مطابق با قوانین و مقررات اوراق بهادار در حوزه قضایی مربوطه صادر می‌شوند. این شامل ثبت و دریافت تأییدات لازم از نهادهای نظارتی است.
2. ایجاد و صدور توکن‌ها: پس از رعایت مقررات، شرکت توکن‌های اوراق بهادار را ایجاد و آن‌ها را بر بستر بلاک‌چین صادر می‌کند. این توکن‌ها می‌توانند به صورت مستقیم به سرمایه‌گذاران فروخته شوند.
3. جذب سرمایه‌گذاران: شرکت یا پروژه از طریق کمپین‌های بازاریابی و اطلاع‌رسانی، سرمایه‌گذاران را به خرید توکن‌های اوراق بهادار دعوت می‌کند. این فرایند مشابه جذب سرمایه‌گذاران در IPO است.
4. معامله توکن‌ها: پس از عرضه اولیه، توکن‌ها می‌توانند در بازارهای ثانویه معامله شوند. این بازارها معمولاً پلتفرم‌های معاملاتی مبتنی بر بلاک‌چین هستند که به سرمایه‌گذاران امکان خرید و فروش توکن‌ها را می‌دهند.

مزایای STO شامل افزایش نقدینگی، کاهش هزینه‌های معاملاتی، شفافیت بیشتر و دسترسی گسترده‌تر به سرمایه‌گذاران خرد است. با این حال، همانند هر نوع سرمایه‌گذاری دیگری، STO نیز با ریسک‌ها و چالش‌های خاص خود مواجه است و نیازمند مدیریت و رعایت دقیق مقررات است.

توکن‌ اوراق بهادار چگونه کار می‌کند؟

توکن‌های اوراق بهادار (Security Tokens) با استفاده از فناوری بلاک‌چین و قراردادهای هوشمند کار می‌کنند تا حقوق مالکیت یا بدهی‌های مالی را به صورت دیجیتال و غیرمتمرکز نمایان کنند. در ادامه، نحوه کارکرد این توکن‌ها به صورت ساده توضیح داده شده است:

صدور توکن‌ها

• تعریف دارایی: ابتدا شرکتی که قصد دارد توکن‌های اوراق بهادار صادر کند، دارایی مورد نظر را تعریف می‌کند. این دارایی می‌تواند سهام شرکت، اوراق قرضه، املاک و مستغلات یا هر دارایی مالی دیگری باشد.
• ایجاد قرارداد هوشمند: سپس یک قرارداد هوشمند بر روی بلاک‌چین ایجاد می‌شود که شرایط و مقررات مربوط به توکن‌ها را تعریف می‌کند. این قرارداد شامل اطلاعاتی مانند تعداد توکن‌های صادر شده، حقوق و مزایای دارندگان توکن‌ها، و سایر شرایط قانونی و مالی است.
• صدور و توزیع توکن‌ها: پس از ایجاد قرارداد هوشمند، توکن‌ها صادر و به سرمایه‌گذاران توزیع می‌شوند. این توکن‌ها به صورت دیجیتال در کیف پول‌های بلاک‌چینی سرمایه‌گذاران ذخیره می‌شوند.

معاملات و نگهداری

• معاملات اولیه: سرمایه‌گذاران می‌توانند توکن‌های اوراق بهادار را در عرضه اولیه (STO) خریداری کنند. این توکن‌ها به کیف پول دیجیتال آن‌ها منتقل می‌شود.
• معاملات ثانویه: پس از عرضه اولیه، توکن‌ها می‌توانند در بازارهای ثانویه مبتنی بر بلاک‌چین معامله شوند. این بازارها به سرمایه‌گذاران امکان خرید و فروش توکن‌ها را به صورت امن و شفاف می‌دهند.
• ثبت تراکنش‌ها: تمامی تراکنش‌های مربوط به توکن‌ها بر روی بلاک‌چین ثبت می‌شوند. این ثبت تراکنش‌ها به صورت دائمی و غیرقابل تغییر است و به شفافیت و امنیت معاملات کمک می‌کند.

مدیریت حقوق و مزایا

• پرداخت سود و بهره: در صورتی که توکن‌های اوراق بهادار نمایانگر سهام یا اوراق قرضه باشند، سود تقسیمی یا بهره به صورت دوره‌ای به دارندگان توکن‌ها پرداخت می‌شود. این پرداخت‌ها می‌توانند به صورت خودکار از طریق قراردادهای هوشمند انجام شوند.
• حق رأی: در صورتی که توکن‌ها نمایانگر سهام باشند، دارندگان توکن‌ها ممکن است دارای حق رأی در تصمیم‌گیری‌های شرکت باشند. این حقوق نیز می‌تواند به صورت دیجیتال و از طریق قراردادهای هوشمند مدیریت شود.

رعایت مقررات

• احراز هویت: برای رعایت مقررات مالی، صادرکنندگان توکن‌ها معمولاً از فرآیندهای احراز هویت (KYC) و مبارزه با پولشویی (AML) استفاده می‌کنند. این فرآیندها به تأیید هویت سرمایه‌گذاران و تضمین رعایت قوانین مالی کمک می‌کنند.
• گزارش‌دهی و شفافیت: شرکت‌ها باید گزارش‌های مالی و اطلاعات مربوط به توکن‌ها را به نهادهای نظارتی ارائه دهند. این گزارش‌دهی به شفافیت و حفاظت از حقوق سرمایه‌گذاران کمک می‌کند.

به طور کلی، توکن‌های اوراق بهادار با استفاده از فناوری بلاک‌چین و قراردادهای هوشمند، فرآیند صدور، معامله و مدیریت دارایی‌های مالی را به صورت دیجیتال و خودکار انجام می‌دهند. این توکن‌ها می‌توانند به افزایش نقدینگی، کاهش هزینه‌های معاملاتی و بهبود شفافیت در بازارهای مالی کمک کنند.

مزایای و معایب توکن اوراق بهادار چیست؟

توکن‌های اوراق بهادار (Security Tokens) دارای مزایا و معایبی هستند که در ادامه به تفصیل توضیح داده می‌شوند:

مزایای توکن‌های اوراق بهادار:

1. افزایش نقدینگی: توکن‌های اوراق بهادار می‌توانند در بازارهای ثانویه مبتنی بر بلاک‌چین معامله شوند، که این امر می‌تواند به افزایش نقدینگی دارایی‌ها کمک کند. این مزیت به سرمایه‌گذاران امکان می‌دهد تا دارایی‌های خود را به سادگی خرید و فروش کنند.
2. کاهش هزینه‌های معاملاتی: استفاده از فناوری بلاک‌چین می‌تواند هزینه‌های مربوط به واسطه‌ها و کارمزدهای معاملاتی را کاهش دهد. این امر به افزایش کارایی و کاهش هزینه‌های کلی برای سرمایه‌گذاران و صادرکنندگان کمک می‌کند.
3. شفافیت و امنیت: تمامی تراکنش‌ها و مالکیت‌ها بر روی بلاک‌چین ثبت می‌شوند که این امر باعث افزایش شفافیت و امنیت می‌شود. ثبت غیرقابل تغییر تراکنش‌ها می‌تواند از تقلب و دستکاری جلوگیری کند.
4. دسترسی گسترده‌تر به سرمایه‌گذاران: توکن‌های اوراق بهادار می‌توانند به سرمایه‌گذاران خرد و بین‌المللی دسترسی دهند. این امر می‌تواند به جذب سرمایه از منابع متنوع‌تر و افزایش تعداد سرمایه‌گذاران کمک کند.
5. تقسیم‌پذیری دارایی‌ها: توکن‌های اوراق بهادار می‌توانند دارایی‌های بزرگ را به واحدهای کوچکتر تقسیم کنند، که این امر به سرمایه‌گذاران خرد امکان می‌دهد تا در دارایی‌هایی که قبلاً دسترسی به آن‌ها نداشتند، سرمایه‌گذاری کنند.
6. رعایت مقررات و تطابق با قوانین: توکن‌های اوراق بهادار تحت مقررات اوراق بهادار قرار دارند و می‌توانند با استفاده از قراردادهای هوشمند، فرآیندهای قانونی و الزامات رعایت مقررات را به صورت خودکار اجرا کنند.

معایب توکن‌های اوراق بهادار:

1. پیچیدگی قانونی و نظارتی: توکن‌های اوراق بهادار نیازمند رعایت مقررات مالی سختگیرانه‌ای هستند که می‌تواند فرآیند صدور و مدیریت آن‌ها را پیچیده کند. این امر نیازمند منابع مالی و قانونی قابل توجهی است.
2. مشکلات مرتبط با پذیرش بازار: بازارهای مالی سنتی و سرمایه‌گذاران ممکن است هنوز به طور کامل با مفهوم و کارکرد توکن‌های اوراق بهادار آشنا نباشند، که این امر می‌تواند پذیرش و استفاده گسترده از آن‌ها را به تأخیر بیندازد.
3. مسائل امنیتی و فناوری: با وجود اینکه بلاک‌چین به عنوان یک فناوری امن شناخته می‌شود، اما همیشه خطرات امنیتی وجود دارد. هک‌ها و مشکلات فنی می‌توانند به از دست رفتن دارایی‌ها منجر شوند.
4. پایداری قانونی و مقرراتی: قوانین و مقررات مرتبط با توکن‌های اوراق بهادار در بسیاری از کشورها هنوز در حال تکامل هستند. این ناپایداری می‌تواند مشکلاتی برای صادرکنندگان و سرمایه‌گذاران ایجاد کند.
5. هزینه‌های اولیه بالا: توسعه و پیاده‌سازی سیستم‌های مبتنی بر بلاک‌چین و قراردادهای هوشمند می‌تواند هزینه‌بر باشد. این هزینه‌ها شامل توسعه فناوری، مشاوره قانونی و رعایت مقررات است.
6. ریسک‌های مرتبط با بازارهای ثانویه: بازارهای ثانویه برای توکن‌های اوراق بهادار هنوز به طور کامل توسعه نیافته‌اند، که این امر می‌تواند به نوسانات شدید قیمت و کاهش نقدینگی منجر شود.

در مجموع، توکن‌های اوراق بهادار می‌توانند مزایای قابل توجهی در افزایش نقدینگی، کاهش هزینه‌ها و بهبود شفافیت ارائه دهند، اما همچنین با چالش‌ها و ریسک‌های قانونی، فناوری و بازار مواجه هستند که نیازمند مدیریت مالی دقیق و آگاهانه است.

توکن‌ اوراق بهادار از چه قوانینی پیروی می‌کند؟

توکن‌های اوراق بهادار (Security Tokens) در ایالات متحده تحت قوانین فدرال اوراق بهادار قرار دارند و باید مطیع این قوانین باشند تا بتوانند به صورت قانونی فعالیت کنند. در ادامه، توضیح مختصری درباره آیین‌نامه‌های D، A+، و S که برای توکن‌های اوراق بهادار مورد استفاده قرار می‌گیرند، آمده است:

آیین‌نامه D (Regulation D):

آیین‌نامه D به شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا بدون نیاز به ثبت نزد کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا (SEC)، اوراق بهادار خود را به سرمایه‌گذاران معتبر (Accredited Investors) عرضه کنند. این آیین‌نامه شامل دو بخش اصلی است:

بخش 504: اجازه می‌دهد تا شرکت‌ها تا سقف 5 میلیون دلار در دوره‌ای 12 ماهه از سرمایه‌گذاران جمع‌آوری کنند.

بخش 506: دو نوع عرضه را شامل می‌شود:

• بخش 506(b): شرکت‌ها می‌توانند تا 35 سرمایه‌گذار غیرمعتبر و نامحدود سرمایه‌گذار معتبر را جذب کنند، اما تبلیغات عمومی مجاز نیست.
• بخش 506(c): اجازه می‌دهد تا شرکت‌ها از تبلیغات عمومی استفاده کنند، اما فقط سرمایه‌گذاران معتبر می‌توانند در این نوع عرضه شرکت کنند.

آیین‌نامه A+ (Regulation A+):

آیین‌نامه A+ به شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا بدون نیاز به ثبت کامل نزد SEC، تا 75 میلیون دلار در سال از سرمایه‌گذاران جمع‌آوری کنند. این آیین‌نامه به دو لایه تقسیم می‌شود:

• لایه 1: اجازه می‌دهد تا شرکت‌ها تا 20 میلیون دلار از سرمایه‌گذاران جمع‌آوری کنند. این لایه نیازمند تأییدیه‌های کمتری است و معمولاً فرآیند ساده‌تری دارد.
• لایه 2: اجازه می‌دهد تا شرکت‌ها تا 75 میلیون دلار جمع‌آوری کنند، اما نیازمند گزارش‌دهی بیشتر و رعایت مقررات اضافی است.

آیین‌نامه S (Regulation S):

آیین‌نامه Sبه شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا اوراق بهادار خود را خارج از ایالات متحده به سرمایه‌گذاران خارجی عرضه کنند، بدون اینکه نیاز به ثبت نزد SEC داشته باشند. این آیین‌نامه به دو دسته تقسیم می‌شود:

• رده S: برای عرضه‌های کوچک‌تر و کم‌خطرتر که نیازمند رعایت مقررات کمتری هستند.
• رده D: برای عرضه‌های بزرگ‌تر و پیچیده‌تر که نیازمند رعایت مقررات بیشتری هستند.

جمع‌بندی:

توکن‌های اوراق بهادار (Security Tokens) نوعی دارایی دیجیتال هستند که نمایانگر مالکیت یا حقوق مالی مرتبط با دارایی‌های واقعی، مانند سهام، اوراق قرضه یا املاک و مستغلات، هستند. این توکن‌ها با استفاده از فناوری بلاک‌چین صادر و مدیریت می‌شوند و مشمول قوانین و مقررات اوراق بهادار می‌شوند. از جمله مزایای توکن‌های اوراق بهادار می‌توان به افزایش نقدینگی، کاهش هزینه‌های معاملاتی، شفافیت بیشتر و دسترسی گسترده‌تر به سرمایه‌گذاران اشاره کرد. با این حال، این توکن‌ها نیز با چالش‌هایی مانند پیچیدگی‌های قانونی، مسائل امنیتی و ناپایداری مقررات مواجه هستند.