سیاست های پولی Hawkish و Dovish چه هستند؟

سیاست‌های پولی نقش کلیدی در مدیریت اقتصاد کشورها دارند و توسط بانک‌های مرکزی برای کنترل متغیرهای اقتصادی همچون نرخ تورم، رشد اقتصادی و بیکاری استفاده می‌شوند. این سیاست‌ها به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند: سیاست‌های Hawkish که تمرکز بر کنترل تورم و کاهش نقدینگی دارند و سیاست‌های Dovish که بر تحریک رشد اقتصادی و افزایش نقدینگی تمرکز می‌کنند. درک صحیح این سیاست‌ها برای کسانی که در بازارهای مالی فعالیت می‌کنند، مانند خرید ارز دیجیتال مانند خرید بیت کوین، بسیار حائز اهمیت است.
وبلاگ کیف پول من در این مقاله به بررسی ابزارهای مختلف که فدرال رزرو ایالات متحده در اجرای سیاست‌های هاوکیش و دوویش به کار می‌گیرد، می‌پردازد. فهم این ابزارها نه‌تنها برای تحلیل‌گران اقتصادی، بلکه برای سرمایه‌گذارانی که در زمینه‌های مختلف مانند خرید اتریوم و خرید تتر فعالیت می‌کنند، ضروری است.
مواردی که در ادامه آن‌ها را بررسی خواهیم کرد شامل شناخت ابزارهای کلیدی مانند نرخ تنزیل، نرخ بهره ذخیره، الزامات ذخیره و خرید و فروش اوراق بهادار است. همچنین به نقش این سیاست‌ها در مدیریت تورم، رشد اقتصادی و تاثیر آن‌ها بر بازارهای مالی اشاره خواهیم کرد.

 

سیاست پولی Hawkish چیست؟

سیاست پولی هاوکیش به اقداماتی اطلاق می‌شود که هدف اصلی آن‌ها کنترل تورم و جلوگیری از افزایش سریع قیمت‌ها است. این سیاست‌ها معمولاً توسط بانک‌های مرکزی در شرایطی اتخاذ می‌شوند که خطر تورم بالا وجود دارد و هدف آن‌ها حفظ ثبات اقتصادی و قدرت خرید پول ملی است.
از ابزارهای اصلی سیاست‌های هاوکیش می‌توان به افزایش نرخ بهره و کاهش عرضه پول اشاره کرد. بانک‌های مرکزی با افزایش نرخ بهره، هزینه وام‌گیری را برای کسب‌وکارها و مصرف‌کنندگان افزایش می‌دهند که این امر منجر به کاهش تقاضا و در نتیجه کاهش فشارهای تورمی می‌شود. همچنین، با کاهش عرضه پول از طریق کاهش خرید اوراق قرضه یا فروش دارایی‌های مالی، به کاهش نقدینگی در بازار و کنترل تورم کمک می‌کنند.
سیاست‌های هاوکیش به کنترل تورم و تثبیت قیمت‌ها کمک می‌کنند، اما ممکن است باعث کاهش رشد اقتصادی و افزایش بیکاری شوند. این سیاست‌ها ممکن است جذابیت سرمایه‌گذاری در داخل کشور را کاهش دهد، زیرا هزینه‌های بالای وام‌گیری باعث کاهش سرمایه‌گذاری و مصرف می‌شود.

 

سیاست پولی Dovish چیست؟

سیاست پولی دوویش به مجموعه‌ای از اقداماتی اشاره دارد که هدف اصلی آن‌ها تحریک رشد اقتصادی و کاهش بیکاری است. این سیاست‌ها معمولاً زمانی به کار گرفته می‌شوند که اقتصاد با رکود مواجه است و خطر کاهش تقاضا و افزایش بیکاری وجود دارد. در این شرایط، بانک‌های مرکزی با استفاده از ابزارهایی چون کاهش نرخ بهره و افزایش عرضه پول، سعی در افزایش تقاضای اقتصادی و تسریع رشد دارند.
یکی از اصلی‌ترین ابزارهای سیاست دوویش، کاهش نرخ بهره است. با کاهش نرخ بهره، هزینه وام‌گیری کاهش می‌یابد و این امر باعث می‌شود که مصرف‌کنندگان و کسب‌وکارها تمایل بیشتری به گرفتن وام و سرمایه‌گذاری داشته باشند. همچنین، بانک‌های مرکزی ممکن است از ابزارهایی مانند تسهیل کمی (Quantitative Easing) استفاده کنند تا پول بیشتری وارد اقتصاد کنند و از این طریق نقدینگی را افزایش دهند.
سیاست‌های دوویش معمولاً به افزایش مصرف، سرمایه‌گذاری و در نتیجه تحریک رشد اقتصادی منجر می‌شوند. این سیاست‌ها همچنین به کاهش بیکاری کمک می‌کنند، زیرا با افزایش تقاضا، کسب‌وکارها نیاز به استخدام نیروی کار بیشتری دارند. با این حال، این سیاست‌ها خطر افزایش تورم را نیز به همراه دارند؛ زیرا افزایش نقدینگی و تقاضا ممکن است باعث افزایش قیمت‌ها شود.

مطلب پیشنهادی: بررسی عرضه و تقاضا در بازار مالی 

چه ابزارهایی در سیاست های پولی Hawkish و Dovish استفاده می‌شوند؟

در سیاست‌های پولی Hawkish وDovish، بانک‌های مرکزی از ابزارهای مختلفی برای دستیابی به اهداف اقتصادی خود استفاده می‌کنند.

ابزارهای سیاست پولی Hawkish

1. افزایش نرخ بهره: این ابزار یکی از اصلی‌ترین روش‌ها در سیاست‌های هاوکیش است. با افزایش نرخ بهره، هزینه وام‌گیری برای کسب‌وکارها و مصرف‌کنندگان افزایش می‌یابد که منجر به کاهش تقاضا و در نتیجه کاهش فشارهای تورمی می‌شود. این ابزار برای کنترل تورم و جلوگیری از افزایش بی‌رویه قیمت‌ها استفاده می‌شود.
2. کاهش عرضه پول: بانک‌های مرکزی با کاهش خرید اوراق قرضه یا فروش دارایی‌های مالی، عرضه پول را در بازار کاهش می‌دهند. این کار باعث کاهش نقدینگی در اقتصاد شده و از این طریق تورم را کنترل می‌کند.
3. سیاست‌های اعتباری سختگیرانه‌تر: با تشدید شرایط وام‌گیری، مانند افزایش نسبت ذخایر بانکی، بانک مرکزی جریان پول به سمت اقتصاد را محدود کرده و بدین ترتیب از رشد بی‌رویه اقتصاد جلوگیری می‌کند.

ابزارهای سیاست پولی Dovish

1. کاهش نرخ بهره: این ابزار در سیاست‌های دوویش برای تحریک رشد اقتصادی و کاهش بیکاری استفاده می‌شود. با کاهش نرخ بهره، وام‌گیری ارزان‌تر می‌شود و این امر باعث افزایش تقاضا، مصرف و سرمایه‌گذاری می‌شود.
2. افزایش عرضه پول: بانک‌های مرکزی با خرید اوراق قرضه دولتی و سایر دارایی‌ها، نقدینگی بیشتری به اقتصاد تزریق می‌کنند. این اقدام باعث افزایش نقدینگی و تسهیل شرایط مالی برای کسب‌وکارها و مصرف‌کنندگان می‌شود.
3. تسهیل مقداری (Quantitative Easing): این ابزار شامل خرید گسترده اوراق قرضه دولتی و دارایی‌های دیگر توسط بانک مرکزی است تا نرخ بهره را پایین نگه دارد و نقدینگی را افزایش دهد. این ابزار به تحریک اقتصادی در شرایط رکود یا کاهش رشد اقتصادی کمک می‌کند.

 

ابزارهای سیاست‌های پولی در ایالات متحده

در ایالات متحده، فدرال رزرو به عنوان نهاد اصلی سیاست‌گذاری پولی عمل می‌کند. کمیته فدرال بازار باز (FOMC) که شامل 12 عضو است، مسئولیت تعیین و اجرای سیاست‌های پولی را بر عهده دارد. این سیاست‌ها به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند: سیاست‌های Hawkish که بر کنترل تورم و جلوگیری از افزایش قیمت‌ها تمرکز دارند و سیاست‌های Dovish که هدف اصلی آن‌ها تحریک رشد اقتصادی و کاهش بیکاری است. برای دستیابی به این اهداف، فدرال رزرو از چندین ابزار کلیدی استفاده می‌کند که در ادامه به تفصیل بررسی می‌شوند:

نرخ تنزیل  (Discount Rate)

نرخ تنزیل نرخ بهره‌ای است که بانک‌ها باید به فدرال رزرو برای وام‌هایی که از این نهاد دریافت می‌کنند، پرداخت کنند. در سیاست‌های هاوکیش، فدرال رزرو این نرخ را افزایش می‌دهد تا هزینه وام‌گیری را بالا برده و از این طریق تقاضا را کاهش دهد. این امر منجر به افزایش نرخ بهره برای وام‌های مختلف مانند وام‌های مسکن و کارت‌های اعتباری می‌شود. در مقابل، در سیاست‌های دوویش، کاهش نرخ تنزیل به کاهش هزینه وام‌گیری کمک می‌کند، البته در شرایطی که نرخ‌های بهره بسیار پایین هستند، تاثیر این کاهش محدود خواهد بود.

نرخ بهره ذخیره (Reserve Interest Rate)

این نرخ بهره‌ای است که فدرال رزرو به بانک‌ها برای نگهداری ذخایر پولی پرداخت می‌کند. در سیاست‌های هاوکیش، افزایش این نرخ باعث می‌شود بانک‌ها تمایل کمتری به وام‌دهی داشته باشند، زیرا نگهداری پول در ذخایر بانک مرکزی برای آن‌ها سودآورتر می‌شود. از سوی دیگر، در سیاست‌های دوویش، کاهش این نرخ، بانک‌ها را به وام‌دهی بیشتر تشویق می‌کند و به این ترتیب نقدینگی در بازار افزایش می‌یابد.

مطلب پیشنهادی: تفاوت عرضه کل و حداکثر عرضه چیست؟

الزامات ذخیره (Reserve Requirements)

بانک‌ها موظفند مقادیر مشخصی از وجوه خود را به عنوان ذخیره نگهداری کنند. در سیاست‌های هاوکیش، فدرال رزرو این الزام را افزایش می‌دهد که منجر به کاهش نقدینگی در اقتصاد و افزایش نرخ بهره می‌شود. در سیاست‌های دوویش، کاهش الزامات ذخیره به بانک‌ها اجازه می‌دهد تا وجوه بیشتری را به صورت وام در اختیار مشتریان قرار دهند، که این امر می‌تواند به افزایش فعالیت‌های اقتصادی کمک کند.

خرید و فروش اوراق بهادار (Buying and Selling Securities)

فدرال رزرو با خرید اوراق قرضه از بانک‌ها، پول بیشتری به اقتصاد تزریق می‌کند. این یک ابزار کلیدی در سیاست‌های دوویش است؛ زیرا باعث کاهش نرخ بهره وام‌ها و تحریک رشد اقتصادی می‌شود. در مقابل، در سیاست‌های هاوکیش، فدرال رزرو با فروش اوراق بهادار دولتی، پول موجود در سیستم اقتصادی را کاهش می‌دهد. کاهش عرضه پول، باعث افزایش نرخ بهره و کاهش تقاضای وام می‌شود که به کنترل تورم کمک می‌کند.

 

تسهیل کمی (Quantitative Easing) چیست؟

تسهیل کمی یا QE یک سیاست پولی داویش است که توسط بانک‌های مرکزی برای تحریک اقتصاد در زمان رکود یا کاهش شدید نقدینگی به کار گرفته می‌شود. در این فرآیند، بانک مرکزی به طور گسترده اوراق قرضه دولتی و سایر دارایی‌های مالی را از بانک‌ها و موسسات مالی خریداری می‌کند. هدف از این خریدها افزایش نقدینگی در سیستم مالی و کاهش نرخ بهره است که می‌تواند به تشویق وام‌دهی، افزایش مصرف و سرمایه‌گذاری منجر شود. تسهیل کمی معمولاً زمانی استفاده می‌شود که نرخ بهره به حداقل ممکن رسیده و دیگر امکان کاهش آن وجود ندارد. این سیاست به جلوگیری از کاهش تورم و حمایت از رشد اقتصادی کمک می‌کند؛ اما امکان افزایش خطر تورم و ایجاد حباب‌های مالی نیز در زمان اجرای این سیاست وجود دارد.

 

سخت‌گیری کمی (Quantitative Tightening) چیست؟

سخت‌گیری کمی یا QT یک سیاست پولی هاوکیش است که توسط بانک‌های مرکزی برای کاهش نقدینگی اضافی در اقتصاد و کنترل تورم به کار گرفته می‌شود. این سیاست معمولاً در پی اجرای تسهیل کمی (QE) و در دوره‌هایی که اقتصاد در حال بهبود است، اجرا می‌شود. در فرآیند سخت‌گیری کمی، بانک مرکزی به جای خرید اوراق قرضه و دارایی‌ها، اقدام به فروش این دارایی‌ها یا کاهش بازخرید آن‌ها می‌کند. این کار منجر به کاهش حجم پول در گردش و افزایش نرخ بهره می‌شود. هدف اصلی از سخت‌گیری کمی، جلوگیری از افزایش بیش از حد تورم و ایجاد شرایط مالی مناسب برای کنترل رشد اقتصادی است. این سیاست منجر به افزایش هزینه‌های وام‌گیری و کاهش سرمایه‌گذاری و مصرف می‌شود و برای حفظ ثبات اقتصادی و جلوگیری از ایجاد حباب‌های مالی ضروری است.

 مطلب پیشنهادی: سیاست پولی در ارزهای دیجیتال

اثر سیاست های پولی Hawkish یا Dovish بر بازارهای مالی

سیاست‌های پولی Hawkish و Dovish تأثیرات قابل‌توجهی بر بازارهای مالی دارند. سیاست‌های هاوکیش، که معمولاً شامل افزایش نرخ بهره و کاهش نقدینگی است، تمایل به کاهش قیمت سهام، ارز دیجیتال و اوراق قرضه دارد. افزایش نرخ بهره هزینه وام‌گیری را بالا می‌برد و باعث کاهش سوددهی شرکت‌ها می‌شود، به‌ویژه برای شرکت‌هایی که بدهی‌های زیادی دارند. در بازار اوراق قرضه، افزایش نرخ بهره منجر به کاهش قیمت اوراق می‌شود و در نتیجه بازدهی آن‌ها افزایش می‌یابد. همچنین، سیاست‌های هاوکیش معمولاً منجر به افزایش ارزش ارز رسمی کشور اجرا کننده می‌شود، زیرا نرخ بهره بالاتر سرمایه‌گذاران خارجی را جذب می‌کند.
در مقابل، سیاست‌های دوویش که شامل کاهش نرخ بهره و افزایش نقدینگی است، معمولاً باعث افزایش قیمت سهام و ارزهای دیجیتال و کاهش بازده اوراق قرضه می‌شود. این سیاست‌ها باعث کاهش هزینه وام‌گیری و افزایش مصرف و سرمایه‌گذاری می‌شوند که به نوبه خود منجر به رشد اقتصادی و افزایش سوددهی شرکت‌ها می‌شود. ارز کشور نیز ممکن است در نتیجه این سیاست‌ها تضعیف شود، زیرا نرخ بهره پایین‌تر جذابیت ارز را برای سرمایه‌گذاران خارجی کاهش می‌دهد.

 

سیاست هاوکیش و داویش و نقش موثرشان در اقتصاد

سیاست‌های پولی Hawkish و Dovish نقش مهمی در مدیریت اقتصاد دارند و توسط بانک‌های مرکزی برای کنترل تورم، رشد اقتصادی و بیکاری به کار می‌روند. سیاست‌های هاوکیش شامل افزایش نرخ بهره و کاهش نقدینگی است که منجر به کاهش قیمت سهام، افزایش بازده اوراق قرضه و تقویت ارزش ارز می‌شود. در مقابل، سیاست‌های دوویش با کاهش نرخ بهره و افزایش نقدینگی، باعث رشد قیمت سهام، کاهش بازده اوراق و تضعیف ارز می‌شود. این سیاست‌ها بر تصمیم‌گیری‌های سرمایه‌گذاران در بازارهای مالی، از جمله خرید ارز دیجیتال و سهام، تأثیر می‌گذارند. ابزارهایی مانند نرخ تنزیل، نرخ بهره ذخیره، الزامات ذخیره و خرید و فروش اوراق بهادار توسط فدرال رزرو برای اجرای این سیاست‌ها به کار گرفته می‌شوند و نقش حیاتی در شکل‌گیری شرایط اقتصادی و مالی ایفا می‌کنند. درک درست از این سیاست‌ها برای سرمایه‌گذاران جهت اتخاذ تصمیمات صحیح ضروری است. به نظر شما سیاست‌های پولی هاوکیش و دوویش چه تاثیری بر قیمت کالاهای اساسی مانند نفت و طلا می‌گذارند؟ منتظر پاسخ‌های شما هستیم. اگر مایل به دانستن پاسخ دقیق این پرسش هستید، مطمئن باشید که پاسخ را در بین مقالات وبلاگ کیف پول من پیدا خواهید کرد.