سیاست پولی در ارزهای دیجیتال چیست؟

در دنیای کریپتوکارنسی‌ها، ارزهای دیجیتال به مکانیسم‌هایی برای مدیریت عرضه و گردش ارزها نیاز دارند که سیاست پولی به این مکانیسم‌ها اشاره می‌کند. به عبارتی دیگر، از این مکانیسم‌ها برای اطمینان از پایداری یا ثبات و قابل پیش بینی بودن ارزش یک کوین در طول زمان استفاده می‌شود. ارزهای دیجیتال برخلاف ارزهای فیات، توسط بانک‌های مرکزی و دولت کنترل نمی‌شوند و برای مدیریت سیاست پولی خود به پروتکل غیرمتمرکز اتکا می‌کنند. امکان دارد این پروتکل‌ها شامل تعدادی ابزار برای تنظیم عرضه دیجیتال مانند پاداش استخراج بلاک، تغییرات در استخراج و نرخ‌های صدور باشند. همچنین ممکن است برخی ارزهای دیجیتال از مکانیسم‌های جایگزین برای سیاست پولی خود بهره ببرند؛ مانند سیستم‌های اجماع اثبات سهام (POS) که از استیکینگ برای تشویق فعالیت در شبکه و کنترل عرضه ارز دیجیتال استفاده می‌کنند. همراه ما باشید تا در این مطلب از وبلاگ کیف پول من، با دیدی عمیق به بررسی مفهوم سیاست پولی ارزهای دیجیتال و تاثیر آن‌ها در دنیای کریپتو بپردازیم.

چگونه ارزهای دیجیتال می‌توانند ارزش پولی داشته باشند؟

در مفهوم سیاست پولی ارزهای دیجیتال می‌توان گفت رمزارزها به دلیل اینکه مردم مانند هر دارایی دیگری به آن‌ها ارزش می‌دهند، دارای ارزش پولی هستند. ارزش یک ارز دیجیتال تحت تاثیر عرضه و تقاضا، کاربردی بودن، امنیت و پذیرش آن از سوی کاربران است. به عنوان مثال ارزی که به عنوان نوعی وسیله برای پرداخت به کار می‌رود، ارزش بیشتری در مقایسه با ارزی دارد که به‌طور گسترده پذیرفته نشده است. همچنین ارزهایی با ویژگی امنیتی قوی و مورد اعتماد کاربران، ارزش پولی بیشتری نسبت به ارزهایی با امنیت ضعیف یا سابقه هک و نقص دارند.

ارز دیجیتال ملی چگونه بر سیاست پولی تاثیر می‌گذارد؟

در سیاست پولی ارزهای دیجیتال می‌توان تاثیر ارز ملی بر سیاست پولی را بررسی کرد. تراکنش‌های ناشناس یا کاملا قابل ردیابی می‌توانند پیامدهای مهمی بر سیاست پولی داشته باشند:

معاملات ناشناس و غیرقابل ردیابی؛ سناریو اول

اگر ارز دیجیتال ملی کاملا ناشناس و غیرقابل ردیابی باشد، بانک‌های مرکزی ابزارهای سیاست پولی خاصی توسعه می‌دهند که به داده‌های تراکنش برای نظارت و کنترل عرضه پول وابسته است. استفاده از این ارزها برای اجرای سیاست‌هایی مانند محدودیت سرمایه یا نرخ‌های بهره منفی، امکان دارد نظارت را برای بانک‌های مرکزی دشوارتر کند. اجرا شدن سیاست‌های نرخ منفی، ممکن است پیامدهای ناخواسته‌ای در پی داشته باشد که با کاهش انگیزه پس اندازکنندگان برای سپرده گذاری پول خود در بانک‌ها، باعث افزایش بی‌ثباتی مالی می‌شوند.

مطلب پیشنهادی : نرخ بهره چیست ؟

تراکنش‌های شفاف و قابل ردیابی؛ سناریو دوم

امکان دارد ارز دیجیتال ملی اطلاعات مفیدی را درباره رفتار کاربران و الگوهای اقتصادی به بانک‌های مرکزی ارائه دهد و اگر بستری شفاف و قابل ردیابی ایجاد شود، می‌تواند فرایند سیاست گذاری آن‌ها را هدایت کند. البته نگرانی‌هایی درباره حفظ حریم خصوصی و نظارت ایجاد می‌کند که بانک‌های مرکزی باید به سیاست پولی ارزهای دیجیتال توجه کنند و اطمینان داشته باشند که این سیاست‌ها از رشد و ثبات اقتصادی حمایت می‌کنند.

تاثیر ارزهای دیجیتال بر سیاست پولی

تاثیر دقیق سیاست پولی ارزهای دیجیتال به میزان استفاده و ادغام ارزهای دیجیتال در سیستم مالی وابسته است اما ارزهای دیجیتال این پتانسیل را دارند تا از راه‌های گوناگونی بر سیاست پولی نیز تاثیر بگذارند:

کاهش کنترل برای عرضه پول

ارزهای دیجیتال ماهیت غیرمتمرکزی دارند و فقدان نهاد کنترل کننده مرکزی هستند؛ به همین دلیل امکان دارد ابزارهای استاندارد سیاست پولی مانند چاپ پول یا تغییر نرخ بهره برخلاف ارزهای فیات، روی آن‌ها تاثیری نداشته باشد. این موضوع نشان می‌دهد که قدرت بانک‌های مرکزی برای تاثیر گذاری بر مقدار کل پول فیات در گردش را محدود کند.

استفاده از منابع جدید داده

با استفاده از مقادیر زیاد داده‌های تراکنش تولید شده توسط ارزهای دیجیتال، می‌توان بینش‌های مهمی درباره رفتار کاربران و الگوهای اقتصادی به دست آورد. امکان دارد بانک‌های مرکزی مطلع شوند که چگونه این داده‌ها را در فرایند تصمیم گیری استفاده کنند.

افزایش رقابت

ارزهای دیجیتال روش جایگزینی برای پرداخت و ذخیره ارزش ارائه می‌کنند؛ به همین دلیل امکان دارد در مقایسه با ارزهای سنتی رقابتی‌تر شوند. این موضوع می‌تواند به بانک‌های مرکزی فشار وارد کند تا ارزهای خود را ثابت و ارزشمند نگهداری کنند تا محیط رقابتی از بین نرود. همچنین، بانک‌ها در پاسخ به تهدید ارزهای دیجیتال، پروژه‌های CBDC یا همان ارز دیجیتال بانک مرکزی و ملی را آزمایش کنند تا بانکداری و سیستم‌های پرداخت سنتی را متحول نمایند.

افزایش دسترسی به خدمات مالی

ارزهای دیجیتال می‌توانند به افراد و شرکت‌هایی که به خدمات بانکداری سنتی دسترسی ندارند، دسترسی مالی بهتر و راحت‌تری به ارمغان بیاورد. این موضوع باعث می‌شود تا سیاست پولی ارزهای دیجیتال تغییر کند؛ چراکه بانک‌های مرکزی به سراغ این موضوع می‌روند که چگونه یک سیستم مالی با تنوع بالا و غیرمتمرکز رفتار کند.

کنترل سیاست پولی بیت کوین

سیاست پولی ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین (BTC)، توسط قوانین پروتکل نرم‌افزار این ارز کنترل می‌شود که منبع باز است و به حالت غیرمتمرکز کار می‌کند. هر تغییر پیشنهادی در پروتکل، باید توسط اکثریت کاربران این شبکه تایید شود و در نهایت تعداد کل بیت کوین ایجاد شده 21 میلیون کوین است. بیت کوین از طریق فرایندی به نام ماینینگ بیت کوین به دست می‌آید که در آن کاربران برای حل مسائل چالشی، در ازای دریافت بیت کوین جدیدا ماین شده با یکدیگر رقابت می‌کنند. پاداش استخراج به‌صورت خودکار در هر 210000 بلاک، تقریبا هر چهار سال به نصف کاهش پیدا می‌کند که به این فرایند هاوینگ (Halving) می‌گویند. این موضوع نشان می‌دهد که با گذشت زمان، نرخ تولید این ارز کاهش پیدا می‌کند و منجر به عرضه 21 میلیونی بیت کوین می‌شود. یکی از مهم‌ترین اجزای سیاست پولی بیت کوین، عرضه ثابت آن است که برای حفظ کمیابی و جلوگیری از تورم به کار می‌رود.

استیبل کوین‌ها و نقش آن‌ها در تغییر مکانیسم سیاست پولی

این احتمال وجود دارد که استیبل کوین‌ خارج از بانکداری و سیستم‌های پرداخت متعارف عمل کنند و شاید شکل جایگزینی از پرداخت و ذخیره ارزشی را ارائه کنند که این پتانسیل را داشته باشد تا نحوه انتقال سیاست پولی ارزهای دیجیتال و استیبل کوین‌ها را تغییر دهد. یک مکانیسم انتقال سیاست پولی از ابزارهای مختلفی نظیر نرخ بهره توسط بانک‌های مرکزی برای تاثیر گذاری بر عرضه پول، رفتار مردم و اقدامات موسسات مالی استفاده می‌کند. البته با در نظر گرفتن تمامی این موارد، ممکن است استیبل کوین‌ها برخلاف این فعالیت‌های مرسوم عمل نمایند و به‌صورت مستقیم تحت تاثیر تعدیل نرخ‌های بهره یا سایر ابزارهای سیاست پولی قرار نگیرند.

به عنوان مثال امکان دارد استیبل کوین‌ها به‌خصوص در شرایط آشفتگی بازار به عنوان یک دارایی امن در نظر گرفته شوند و محبوبیت آن‌ها افزایش پیدا کند و ممکن است از این طریق تاثیر ابزارهای سیاست پولی نظیر افزایش نرخ بهره را کاهش دهد. همچنین امکان دارد استیبل کوین‌ها تقاضا برای ارزهای فیات معمولی را تغییر دهند و بر اثر بخشی سیاست پولی ارزهای دیجیتال اثر گذار باشند؛ این موضوع هنگامی قطعی می‌شود که استیبل کوین‌ها قصد داشته باشند به‌صورت گسترده مورد پذیرش قرار بگیرند. با این حال برای در نظر گرفتن اثرات استیبل کوین‌ها بر اقتصاد و گنجاندن آن‌ها در چارچوب سیاست‌های خود، ممکن است بانک‌های مرکزی به توسعه استراتژی‌های جدید نیاز داشته باشند.

سیاست پولی ارزهای دیجیتال و نقش آن در دنیای کریپتو

ارزش ارزهای دیجیتال در بازار، تحت تاثیر نیروهای عرضه و تقاضا، کاربردی بودن، امنیت و پذیرش آن از سوی کاربران است. سیاست پولی ارزهای دیجیتال مکانیسم‌های قابل استفاده برای مدیریت عرضه و گردش ارزها را شامل می‌شود که هدف این سازوکارها اطمینان از پایداری یا ثبات و قابل پیش بینی بودن ارزش یک کوین در طول زمان به حساب می‌آید. مدیریت سیاست‌های پولی ارزهای دیجیتال متکی بر پروتکل‌های غیرمتمرکز است و امکان دارد این پروتکل‌ها شامل تعدادی ابزار برای تنظیم عرضه دیجیتال باشند. بانک‌های مرکزی باید به دقت سیاست‌های پولی ارز ملی را در نظر بگیرند و مطمئن شوند که از رشد و ثبات اقتصادی حمایت می‌کنند؛ در این صورت خطر ایجاد یک بحران مالی جهانی به حداقل می‌رسد. در این مطلب از کیف پول من سیاست‌های پولی ارزهای دیجیتال و تاثیر ارزهای دیجیتال بر سیاست پولی را به‌طور کامل و دقیق مورد بررسی قرار دادیم. اگر درباره سیاست پولی ارزهای دیجیتال سوالی دارید، می‌توانید سوال خود را در بخش نظرات مطرح کنید تا کارشناسان ما در اسرع وقت به سوال شما پاسخ دهند.

برای دریات فایل PDF این مقاله اینجا کلیک کنید