استراتژی لوپینگ (Looping) چیست؟

در دنیای ارز دیجیتال و دیفای (DeFi)، استراتژی‌های مختلفی برای افزایش بازدهی سرمایه‌گذاری و بهره‌برداری از فرصت‌های موجود وجود دارد. یکی از این استراتژی‌ها، استراتژی لوپینگ (Looping) است که به کاربران امکان می‌دهد با تکرار مکرر وام‌دهی و وام‌گیری، سود خود را به حداکثر برسانند. در این مقاله از بلاگ کیف پول من به بررسی جزئیات استراتژی لوپینگ، نحوه کارکرد آن، مزایا و معایب، و همچنین ریسک‌های مرتبط با آن خواهیم پرداخت.

استراتژی لوپینگ (Looping) چیست؟

استراتژی لوپینگ (Looping) در پروتکل‌های دیفای (امور مالی غیرمتمرکز) یک روش برای افزایش سود از طریق استفاده مکرر از وام‌دهی و وام‌گیری است. این استراتژی به کاربر اجازه می‌دهد تا با استفاده مکرر از دارایی‌های قرض گرفته شده، بازدهی خود را افزایش دهد. فرآیند معمولاً به این صورت است که یک کاربر دارایی خود را به عنوان وثیقه در یک پروتکل وام‌دهی قرار می‌دهد، وام می‌گیرد، و سپس وام گرفته شده را دوباره به عنوان وثیقه قرار می‌دهد تا وام بیشتری بگیرد. این چرخه می‌تواند چندین بار تکرار شود تا سود نهایی افزایش یابد.

مراحل معمول در استراتژی لوپینگ

1. سپرده‌گذاری وثیقه: کاربر ابتدا دارایی‌هایی مانند ETH یا DAI را به عنوان وثیقه در یک پلتفرم دیفای مثل Compound یا Aave سپرده‌گذاری می‌کند.
2. گرفتن وام: با استفاده از وثیقه سپرده‌گذاری شده، کاربر یک وام می‌گیرد.
3. سپرده‌گذاری وام: وام گرفته شده (مثلاً DAI) دوباره به عنوان وثیقه سپرده‌گذاری می‌شود.
4. تکرار فرآیند: مراحل 2 و 3 چندین بار تکرار می‌شوند تا حداکثر استفاده از وثیقه و وام ممکن به دست آید.
5. کسب سود: کاربر از سود ناشی از وام‌دهی در هر مرحله بهره‌برداری می‌کند.

مثال ساده:

فرض کنید شما 1000 دلار ETH دارید و آن را به عنوان وثیقه در Aave سپرده‌گذاری می‌کنید. شما 750 دلار DAI وام می‌گیرید (با فرض نسبت وثیقه 75%). سپس این 750 دلار DAI را دوباره به عنوان وثیقه سپرده‌گذاری کرده و 562.5 دلار DAI دیگر وام می‌گیرید. این فرآیند را چندین بار تکرار می‌کنید تا حداکثر وام ممکن بر اساس وثیقه اولیه خود را به دست آورید.

مزایا و معایب استراتژی لوپینگ

مزایای استراتژی لوپینگ:

1. افزایش بازدهی سرمایه‌گذاری:
   تکرار سرمایه‌گذاری: با تکرار فرآیند وام‌ ارزدیجیتال و وام‌گیری، کاربران می‌توانند بازدهی خود را به طور قابل توجهی افزایش دهند.
   بهره‌برداری از سود مرکب: هر بار وام‌گیری و سپرده‌گذاری مجدد، سود مرکب ایجاد می‌کند که می‌تواند به افزایش سریع‌تر سرمایه منجر شود.
2. انعطاف‌پذیری بالا:
   تنوع دارایی‌ها: این استراتژی می‌تواند با انواع مختلف دارایی‌های دیجیتال مانند ETH، DAI، USDC و دیگر ارزهای دیجیتال پیاده‌سازی شود.
   پلتفرم‌های متعدد: امکان اجرای این استراتژی در پلتفرم‌های مختلف دیفای مانند Aave، Compound و MakerDAO وجود دارد.
3. افزایش نقدینگی:
   دسترسی به سرمایه بیشتر: با استفاده از دارایی‌های قرض گرفته شده به عنوان وثیقه، کاربران می‌توانند به سرمایه بیشتری دسترسی پیدا کنند که می‌تواند برای فرصت‌های سرمایه‌گذاری دیگر مورد استفاده قرار گیرد.
4. بهره‌برداری از نوسانات بازار:
   فرصت‌های آربیتراژ: نوسانات کوتاه‌مدت قیمت می‌تواند فرصت‌های آربیتراژ سودآوری را ایجاد کند که کاربران با استفاده از این استراتژی می‌توانند از آنها بهره‌برداری کنند.

معایب و ریسک‌های استراتژی لوپینگ

1. نوسانات قیمت:
   ریسک لیکوئید شدن: اگر قیمت وثیقه به طور ناگهانی کاهش یابد، ممکن است ارزش وثیقه کمتر از مقدار وام گرفته شده باشد که منجر به لیکوئید شدن وثیقه و از دست رفتن دارایی می‌شود.
   نوسانات بازار: نوسانات شدید در بازار می‌تواند به سرعت شرایط وثیقه را تغییر دهد و نیاز به اقدامات سریع و واکنش مناسب داشته باشد.
2. هزینه‌های تراکنش:
   هزینه‌های گس: انجام تراکنش‌های مکرر در شبکه‌های بلاک‌چین مانند اتریوم می‌تواند هزینه‌های گس بالایی ایجاد کند که سود نهایی را کاهش دهد.
   هزینه‌های پلتفرم: برخی از پلتفرم‌ها ممکن است کارمزدهای خاصی برای وام‌دهی و وام‌گیری اعمال کنند که باید در محاسبات سود کلی در نظر گرفته شود.
3. ریسک‌های پروتکل:
   مشکلات امنیتی: خطرات مرتبط با باگ‌ها یا مشکلات امنیتی در پروتکل‌های دیفای می‌تواند دارایی‌های کاربران را در معرض خطر قرار دهد.
   حملات هکری: پروتکل‌های دیفای ممکن است هدف حملات هکری قرار گیرند که می‌تواند منجر به از دست رفتن دارایی‌ها شود.
4. پیچیدگی مدیریت:
   مدیریت دقیق: اجرای موفقیت‌آمیز استراتژی لوپینگ نیازمند مدیریت مالی دقیق و مداوم است که ممکن است برای کاربران تازه‌کار چالش‌برانگیز باشد. خطای انسانی: هر گونه خطا در محاسبات یا اجرای فرآیند می‌تواند به ضررهای مالی منجر شود.
5. ریسک‌های نقدینگی:
   نقدینگی بازار: در صورتی که بازار دچار نوسانات شدید شود و نقدینگی کافی وجود نداشته باشد، ممکن است کاربران نتوانند دارایی‌های خود را به موقع نقد کنند.
   شرایط اضطراری: در شرایط اضطراری، ممکن است فرصت کافی برای تنظیم وثیقه‌ها و جلوگیری از لیکوئید شدن وجود نداشته باشد.

استراتژی لوپینگ برای پروتکل‌های وام‌دهی

در پروتکل‌های وام‌دهی دیفای (DeFi)، روند معمول شامل سپرده‌گذاری دارایی‌های دیجیتال به عنوان وثیقه، دریافت وام در مقابل این وثیقه، و پرداخت نرخ بهره بر اساس وام گرفته شده است. استراتژی لوپینگ یا تکرار وام‌دهی و وام‌گیری، یکی از روش‌های پیچیده اما مؤثر برای افزایش بازدهی سرمایه‌گذاری در این پروتکل‌ها است. در این بخش، به بررسی روند معمول در پروتکل‌های وام‌دهی و نحوه استفاده از استراتژی لوپینگ می‌پردازیم.

روند معمول در پروتکل‌های وام‌دهی (Lending Protocol)

پروتکل‌های وام‌دهی دیفای، مانند Aave و MakerDAO، به کاربران امکان می‌دهند تا دارایی‌های دیجیتال خود را به عنوان وثیقه سپرده کنند و در مقابل آن وام بگیرند. روند معمول در این پروتکل‌ها به صورت زیر است:

1. سپرده‌گذاری دارایی به عنوان وثیقه:
   کاربر دارایی‌های دیجیتال خود را به عنوان وثیقه در پروتکل سپرده‌گذاری می‌کند. این دارایی‌ها می‌تواند شامل ارزهای دیجیتالی مانند ETH، DAI، USDC و غیره باشد.پروتکل ارزش وثیقه را محاسبه می‌کند و بر اساس نسبت وثیقه مورد نیاز، مشخص می‌کند که کاربر چقدر می‌تواند وام بگیرد.
2. دریافت وام:
   کاربر می‌تواند بر اساس ارزش وثیقه سپرده‌گذاری شده، وام بگیرد. این وام معمولاً به صورت ارز دیجیتال دیگری مانند DAI یا USDC ارائه می‌شود. نرخ بهره برای وام مشخص می‌شود که کاربر باید تا زمان بازپرداخت وام، آن را پرداخت کند.
3. پرداخت نرخ بهره:
   کاربر باید نرخ بهره مورد نیاز را بر اساس مقدار وام گرفته شده پرداخت کند. این نرخ بهره معمولاً به صورت سالانه محاسبه می‌شود و ممکن است بسته به شرایط بازار تغییر کند.

نحوه استفاده از استراتژی لوپینگ

استراتژی لوپینگ شامل تکرار فرآیند وام‌دهی و وام‌گیری به منظور افزایش بازدهی سرمایه‌گذاری است. در ادامه، مراحل اجرای این استراتژی را بررسی می‌کنیم:

1. سپرده‌گذاری اولیه: کاربر دارایی‌های اولیه خود را به عنوان وثیقه در پروتکل وام‌دهی سپرده‌گذاری می‌کند. برای مثال، فرض کنید کاربر 1000 دلار ETH سپرده‌گذاری می‌کند.
2. دریافت وام اولیه: کاربر بر اساس ارزش وثیقه سپرده‌گذاری شده، وام می‌گیرد. با فرض نسبت وثیقه 75%، کاربر می‌تواند تا 750 دلار DAI وام بگیرد.
3. سپرده‌گذاری وام گرفته شده: کاربر وام گرفته شده (750 دلار DAI) را دوباره به عنوان وثیقه سپرده‌گذاری می‌کند. این فرآیند باعث افزایش مقدار وثیقه موجود در پروتکل می‌شود.
4. دریافت وام مجدد: کاربر می‌تواند بر اساس وثیقه جدید (750 دلار DAI)، وام بیشتری بگیرد. با فرض نسبت وثیقه 75%، کاربر می‌تواند تا 562.5 دلار DAI دیگر وام بگیرد.
5. تکرار فرآیند: این فرآیند می‌تواند چندین بار تکرار شود تا کاربر به حداکثر مقدار وام قابل دریافت بر اساس وثیقه‌های موجود برسد. در هر مرحله، مقدار وام و وثیقه افزایش می‌یابد و کاربر می‌تواند از سود مرکب بهره‌برداری کند.

استراتژی لوپینگ برای پروتکل‌های لیکویید استیکینگ

استراتژی لوپینگ (Looping) در پروتکل‌های لیکویید استیکینگ به کاربران امکان می‌دهد تا از بازدهی مرکب و سود بیشتر بهره‌برداری کنند. برخلاف پروتکل‌های وام‌دهی که بازدهی مبتنی بر حاشیه سود بین سپرده‌گذاری و استقراض است، در پروتکل‌های لیکویید استیکینگ و توکن‌های سودده (Yield-bearing tokens)، بازدهی از طریق سرمایه‌گذاری مجدد در این پروتکل‌ها به‌دست می‌آید.

تعریف پروتکل‌های لیکویید استیکینگ

پروتکل‌های لیکویید استیکینگ به کاربران اجازه می‌دهند تا دارایی‌های خود را در پروتکل‌های استیکینگ (Staking) قفل کنند و در ازای آن، توکن‌هایی دریافت کنند که نشان‌دهنده مقادیر استیک‌شده و سودهای آتی آنها هستند. این توکن‌ها می‌توانند در بازارهای ثانویه معامله شوند و نقدینگی بیشتری به کاربران ارائه دهند.

روند معمول در پروتکل‌های لیکویید استیکینگ

1. استیکینگ اولیه: کاربر دارایی‌های خود را در پروتکل استیکینگ قفل می‌کند. برای مثال، فرض کنید کاربر 1000 دلار ETH را استیک می‌کند. در عوض، کاربر توکن‌های سودده (Yield-bearing tokens) معادل مقدار استیک‌شده دریافت می‌کند.
2. تولید بازدهی: دارایی‌های استیک‌شده به تولید سود ادامه می‌دهند که به صورت توکن‌های سودده به کاربر تعلق می‌گیرد. توکن‌های سودده می‌توانند به صورت مداوم افزایش یابند و ارزش آنها با گذر زمان بیشتر شود.
3. استفاده از توکن‌های سودده: کاربر می‌تواند توکن‌های سودده را در پروتکل‌های دیفای دیگر به عنوان وثیقه استفاده کند و وام بگیرد. این وام‌ها می‌توانند برای سرمایه‌گذاری مجدد در پروتکل‌های لیکویید استیکینگ یا دیگر پروتکل‌های سودده استفاده شوند.

نحوه استفاده از استراتژی لوپینگ در پروتکل‌های لیکویید استیکینگ

1. استیکینگ اولیه و دریافت توکن‌های سودده: کاربر دارایی‌های خود را در پروتکل لیکویید استیکینگ قفل می‌کند و توکن‌های سودده دریافت می‌کند. برای مثال، 1000 دلار ETH استیک می‌شود و کاربر توکن‌های سودده معادل دریافت می‌کند.
2. استفاده از توکن‌های سودده به عنوان وثیقه: کاربر توکن‌های سودده را در یک پروتکل دیفای به عنوان وثیقه سپرده می‌کند و وام می‌گیرد. برای مثال، با فرض نسبت وثیقه 75%، کاربر می‌تواند تا 750 دلار DAI وام بگیرد.
3. استیکینگ مجدد: کاربر وام گرفته شده (750 دلار DAI) را دوباره در پروتکل لیکویید استیکینگ قفل می‌کند و توکن‌های سودده جدید دریافت می‌کند. این فرآیند باعث افزایش مقدار توکن‌های سودده موجود در پروتکل می‌شود.
4. تکرار فرآیند: این فرآیند می‌تواند چندین بار تکرار شود تا کاربر به حداکثر مقدار وام قابل دریافت بر اساس توکن‌های سودده برسد. در هر مرحله، مقدار وام و توکن‌های سودده افزایش می‌یابد و کاربر می‌تواند از سود مرکب بهره‌برداری کند.

لوپینگ خودکار چیست؟

لوپینگ خودکار به استفاده از قراردادهای هوشمند و ابزارهای خودکار برای اجرای مداوم و تکراری فرآیندهای مالی در پروتکل‌های دیفای (DeFi) اشاره دارد. این فرآیند به طور خاص در استراتژی‌های پیچیده مانند استیکینگ و وام‌دهی به کار می‌رود تا بازدهی سرمایه‌گذاری به حداکثر برسد. در استراتژی لوپینگ، کاربران معمولاً دارایی‌های خود را به عنوان وثیقه در یک پروتکل دیفای قفل می‌کنند، وام می‌گیرند و سپس وام گرفته شده را دوباره به عنوان وثیقه سپرده می‌کنند. این چرخه چندین بار تکرار می‌شود تا بازدهی مرکب ایجاد شود.
لوپینگ خودکار این فرآیند را به صورت خودکار و بدون نیاز به مداخله دستی انجام می‌دهد. با استفاده از قراردادهای هوشمند، تمام مراحل سپرده‌گذاری، وام‌گیری، و سپرده‌گذاری مجدد به صورت خودکار اجرا می‌شوند. این قراردادها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که وضعیت وثیقه و وام‌ها را به طور مداوم نظارت کرده و در صورت نیاز، اقدامات اصلاحی انجام دهند تا از ریسک‌های لیکوئید شدن جلوگیری شود.
مزایای لوپینگ خودکار شامل کاهش نیاز به مداخله دستی، بهینه‌سازی بازدهی، کاهش خطاهای انسانی و صرفه‌جویی در زمان است. با این حال، این فرآیند نیز دارای ریسک‌هایی است. یکی از ریسک‌های اصلی مربوط به امنیت قراردادهای هوشمند است. وجود باگ‌ها یا مشکلات امنیتی در این قراردادها می‌تواند دارایی‌های کاربران را در معرض خطر قرار دهد. همچنین، تنظیم و استفاده از قراردادهای هوشمند برای لوپینگ خودکار نیاز به دانش فنی بالا دارد و ممکن است برای کاربران تازه‌کار چالش‌برانگیز باشد.
به طور کلی، لوپینگ خودکار یک استراتژی پیشرفته در دیفای است که از تکنولوژی‌های خودکار برای به حداکثر رساندن بازدهی سرمایه‌گذاری استفاده می‌کند و با کاهش نیاز به مداخله دستی و خطاهای انسانی، کارایی و دقت را افزایش می‌دهد.

جمع‌بندی:

لوپینگ (Looping) در دنیای ارزهای دیجیتال به استراتژی معاملاتی اشاره دارد که در آن کاربران از دارایی‌های خود به عنوان وثیقه برای وام‌گیری استفاده می‌کنند و سپس وام گرفته شده را دوباره به عنوان وثیقه سپرده می‌کنند تا بازدهی مرکب یا سود بیشتری کسب کنند. این فرآیند می‌تواند به صورت دستی یا خودکار انجام شود و معمولاً در پروتکل‌های دیفای (DeFi) مورد استفاده قرار می‌گیرد.